علی صادقی نسب

نئوسپورا کانینوم انگلی تک یاخته با انتشار جهانی است که عمدتا باعث سقط و مشکلات تولید مثلی های در گاوها می شود. همزمانی این انگل با عوامل مضعف سیستم ایمنی احتمالا می تواند بر بیماریزایی آن موثر باشد. هدف از این مطالعه مورد- شاهد بررسی تاثیر مواجهه با ویروس نقص ایمنی گاوان بر میزان حضور ژنومی نئوسپورا در خون گاوها می باشد. بر اساس همسان سازی گروهی سنی، ژنوم انگل در خون 21 از 45 راس گاو BIV+ (گروه مورد، 7/46 %) و 27 از 45 راس گاو BIV- (گروه شاهد، 60 %) به اثبات رسید (نسبت شانس= 583/0، ارزش احتمال= 205/0). اگرچه ارتباط معنی داری بین عفونت ویروسی و نئوسپوروزیس مشاهده نشد ولی با توجه به کاهش ماندگاری گاوهای آلوده در گله، احتمالا این ویروس شانس بروز بیماریهای حذف کننده گاو را افزایش می دهد.

سیب زمینی یکی از مواد غذایی اصلی رژیم غذایی مردم جهان است که با توجه به زمان ماندگاری پایین و حجم بالای تولید آن، صنایع جانبی و تولید فرآورده های سیب زمینی توسعه زیادی پیدا کرده اند و امروزه شاهد تولید محصولات متنوعی همچون چیپس و اسنک از سیب زمینی هستیم. چیپس سیب زمینی یک میان وعده محبوب در بین گروه های سنی مختلف می باشد که بررسی ترکیبات و ویژگی های آن اهمیت زیادی دارد. لذا هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی ویژگی های شیمیایی، میکروبی و حسی نمونه های مختلف چیپس سیب زمینی ساده نمکی، به صورت بسته بندی شده و فله ای موجود در بازار ساوه بود. به همین منظور، از 6 برند مختلف تجاری (T1، T2، T3، T4، T5 و T6) و یک محصول فله ای تهیه شده به روش سنتی (T7) نمونه برداری انجام گرفت. از هرکدام به تعداد 10 عدد نمونه برداشته شده و از نظر ویژگی های شیمیایی (مقدار رطوبت، نمک، روغن جذب شده، اسیدیته، عدد پراکسید، خاکستر کل، خاکستر نامحلول در اسید)، ویژگی های میکروبی و حسی مورد آنالیز قرار گرفتند و نتایج به دست آمده با استانداردهای ملی ایران مقایسه شدند. نتایج نشان داد که نمونه چیپس برند 2 (T2) بیشترین و نمونه های 5 (T5) و 6 (T6) کمترین مقدار رطوبت را داشتند. تمامی نمونه های چیپس مورد آزمایش از نظر مقدار رطوبت در محدوده استاندارد بودند. بیشترین محتوای نمک مربوط به چیپس T4 و کمترین مقدار نمک مربوط به چیپس های T5 و T6 بود. نمونه های چیپس T1، T2، T4 و T7 از نظر مقدار نمک، خارج از محدوده استاندارد بودند. از نظر مقدار روغن جذب شده، بیشترین مقدار روغن مربوط به نمونه چیپس سنتی (T7) بود و نمونه های T7 و T6 خارج از محدوده استاندارد بودند. تمامی نمونه های چیپس مورد آزمایش، از نظر میزان اسیدیته و پراکسید در محدوده استاندارد بودند. اندازه گیری خاکستر نیز نشان داد که نمونه چیپس T2، بیشترین و چیپس T1 کمترین خاکستر کل داشتند. همچنین، بیشترین درصد خاکستر نامحلول در اسید، مربوط به نمونه چیپس T7 و کمترین درصد خاکستر نامحلول در اسید، مربوط به چیپس T3 بود. تمامی نمونه های مورد بررسی از نظر میزان خاکستر کل و خاکستر نامحلول در اسید، در محدوده استاندارد قرار داشتند. بررسی ویژگی های میکروبی نیز نشان داد که تمامی نمونه های چیپس سیب زمینی مورد آزمایش، از نظر میکروبی، مطابق با استاندارد ملی ایران بودند. نتایج ارزیابی حسی حاک

بروسلا آبورتوس یک باکتری گرم منفی و کوکوباسیل داخل سلولی اختیاری از خانواده بروسلاسه است که عامل بروسلوز گاوی، به عنوان یکی از مهمترین بیماری های دامی می باشد. یکی از راه های اصلی کنترل و پیشگیری از این بیماری، واکسیناسیون است. واکسن RB51 یا IRIBAواکسن اصلی مورد مصرف بر علیه بروسلوز گاوی است. امروزه در ایران واکسیناسیون گوساله های 4 تا 12 ماهه با دُز کامل واکسن (Full Dose IRIBA) RB51 ساخت ایران، حاوی CFU/dose109×34-10 و گوساله های بالای12 ماه و گاوهای بالغ با دُز کاهیده (Reduced Dose IRIBA) حاوی CFU/dose109× 4/3-1 صورت می گیرد. تزریق این واکسن ممکن است با حضور باکتری واکسن در خون (باکتریمی) همراه باشد. هدف از این مطالعه بررسی احتمال و مدت زمان حضور باکتری بروسلا پس از واکسیناسیون با دُزهای کامل و کاهیده در خون گاوهای بالغی است که سابقه واکسیناسیون علیه بروسلوز را نداشتند. در این مطالعه از بین 500 راس گاو ماده بالغ نژاد سیمنتال- فلکویه وارداتی یک شکم زایش و با سن 15/2±2/27 ماه که در طول عمر خود سابقه هیچ واکسیناسیون بروسلوزی را نداشتند، 50 راس به صورت تصادفی، انتخاب و سپس به دو گروه مساوی تقسیم شدند. از روز شروع مطالعه (روز صفر)، دو گروه از گاوهای مذکور تحت تزریق واکسن IRIBA به صورت زیرجلدی قرار گرفتند. به گروه اول واکسن دُز کامل، حاوی CFU/dose109×34-10 و به گروه دوم، واکسن از نوع کاهیده، حاوی CFU/dose109× 4/3-1 تزریق شد و 32 روز بعد به هر دو گروه، واکسن دُز کامل تزریق گردید. پس از شروع مطالعه، خون گاوها در روزهای 3، 7، 14، 21، 28، 35، 42،49، 56 و 64 پس از واکسیناسیون اخذ شد و تمام نمونه ها با آزمون PCR جهت ردیابی ژنوم باکتری بروسلا مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس نمونه هایی که از نظر جنس بروسلا مثبت شدند، با استفاده از پرایمر واکسن RB51 با روش PCR آزمایش شدند. نتایج نشان داد که ژنوم باکتری در خون، پس از واکسیناسیون قابل ردیابی بود. بیشترین فراوانی آن در روز 14 (گروه دُز کامل، 19 راس از 25 راس، برابر 76 درصد و گروه دُز کاهیده، 16 راس از 25 راس، برابر 7/66 درصد) و کمترین فراوانی در روز 7 (گروه دُز کامل2 راس از 25 راس، برابر 8 درصد و گروه دُز کاهیده صفر راس از 25 راس، برابر صفر درصد) و روز 21 (گروه دُز کامل، 1 راس از 24 راس، برابر 2/4 درصد و گروه دُز کاهیده، 2 راس از 23

ژن گیرنده ناقوسی شکل شماره 4 (TLR4) به عنوان یکی از ژن های موثر در مقاومت یا حساسیت به بیماری ها شناخته شده است. در مطالعه حاضر، چندشکلی های اگزون شماره سه ژن TLR4 و ارتباط آنها با مقاومت یا حساسیت به بیماری بروسلوز در گوسفند مهربان با استفاده از روش چندشکلی آرایش فضایی تک رشته ای (SSCP) و توالی یابی DNA مورد ارزیابی قرار گرفت. از تعداد 326 راس میش نژاد مهربان که شامل میش های با سابقه سقط و میش های بدون سابقه سقط بودند نمونه خون در دو لوله با EDTA و بدون ماده ضد انعقاد تهیه گردید. وجود یا عدم وجود عفونت بروسلوز با آزمایش های سرولوژیک پلیت رزبنگال، رایت و الایزا روی همه نمونه ها بررسی گردید و استخراج DNA بر روی 120 نمونه خون گوسفندان (37 نمونه آلوده و 83 نمونه غیرآلوده به بروسلوز) انجام شد. با واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) یک قطعه 256 جفت بازی از اگزون شماره سه ژن TLR4 همه نمونه ها تکثیر گردید. با بررسی نتایج روش SSCP و داده های توالی یابی، هفت جهش تک نوکلئوتیدی شامل g.1032G>C، g.1066T>C، g.1088A>G، g.1091T>C، g.1097C>G، g.1132C>T وg.1183G>T در پنج الگوی متفاوت SSCP شناسایی شد که به جز جهش g.1132C>T، بقیه باعث تغییر کدون های اسیدآمینه می شوند. بررسی آماری با استفاده از آزمون کای اسکور، ارتباط معنی دار بین ژنوتیپ ها و میزان حساسیت یا مقاومت به بیماری بروسلوز را در گوسفندان مهربان نشان داد که مهمترین آنها چندشکلی تک نوکلئوتید g.1066T>C بود که باعث جایگزین شدن اسید آمینه لوسین به جای فنیل آلانین در کدون شماره 356 زنجیره پروتئینی می شود و همه گوسفندان با ژنوتیپ CC حساس به بروسلوز بودند. مطالعه حاضر نشان می دهد که ژن TLR4 می تواند یک نشانگر ژنتیکی بالقوه برای بررسی مقاومت یا حساسیت به بیماری بروسلوز در گوسفند باشد.

چکیده: باکتری سالمونلا یکی از عوامل مهم بیماری‎زای روده‎ای در اسب است که می تواند جمعیت زیادی از اسب ها را با یا بدون بروز علائم بالینی شاخص، آلوده کند. این موضوع سبب شده است که در سال های اخیر، محققین با استفاده از روش های مولکولی از جمله PCR اقدام به شناسایی دقیق‎تر و سریع‎تر عامل این بیماری در زمان مناسب نمایند. بنابراین با توجه به اهمیت عفونت سالمونلایی در اسبداری ها، مطالعه حاضر با هدف جستجوی عفونت سالمونلایی در اسب داری های شهرستان کرمانشاه و تعیین وضعیت کلی مقاومت آنتی بیوتیکی در جدایه های احتمالی، انجام شد. در این مطالعه، 75 راس اسب متعلق به تعداد 16 عدد اسب‎داری‎ در شهرستان کرمانشاه مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور تعداد 150 نمونه مدفوع طی دو مرحله زمانی متوالی در اسفند ماه 1399 (75 نمونه مدفوع) و اردیبهشت ماه 1400 (75 نمونه مدفوع از همان اسب‎های مورد مطالعه) جمع‎آوری و اطلاعات مربوط به اسب های مورد نظر ثبت گردید. سپس نمونه ها در کنار یخ به آزمایشگاه میکروب شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه رازی انتقال یافت. پس از کشت اولیه نمونه‎ها بر روی محیط هایXLD آگار، مکانکی آگار و سالمونلا کروم آگار و انجام آزمون های بیوشیمیایی مقدماتی، کلنی‎های مشکوک به سالمونلا جداسازی شد و به دنبال آن، هویت این جدایه‎ها با استفاده از آزمون PCR اختصاصی جنس سالمونلا نیز مورد ارزیابی و تایید قرار گفت. در نهایت نتایج نشان داد که در مجموع تعداد 4 نمونه از 75 نمونه مدفوع (33/5%) در جمعیت اسب های مورد مطالعه دچار عفونت سالمونلایی بودند که به نظر می‎رسد با توجه به شرایط نگهداری و نزدیکی به مرزهای کشور در سطح پایینی می باشد (68/10-13/0=%95CI). شایان ذکر است که در مرحله دوم نمونه گیری نیز نمونه‎های مدفوع مربوط به همین اسب ها، از نظر سالمونلا مثبت بودند. بعلاوه، نتایج کشت باکتریایی و PCR با هم کاملا تطابق داشتند و هویت هر 8 جدایه مشکوک به سالمونلا با آزمون PCR نیز تایید شد. همچنین تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که شیوع سالمونلوز در اسب‎های گروه سنی زیر یکسال، 2 اسب از 15 اسب (33/13%) و گروه سنی 3 تا 4 ساله، 1 اسب از 8 اسب (5/12%) و گروه سنی 5 تا 6 ساله، 1 اسب از 6 اسب (67/16%) بود که البته تفاوت آماری معنی‎داری مشاهده نشد (05/0> P). همچنین، تمامی موارد مثبت، مربوط به اسب‎های با سابقه اسهال بود ک

بیماری یون نوعی عفونت مزمن روده ای است که بوسیله مایکوباکتریوم اویوم تحت گونه پاراتوبرکلوزیس (MAP) ایجاد می شود. از سوی دیگر، ویروس نقص ایمنی گاو (BIV) یکی از بارزترین عوامل سرکوب کننده سیستم ایمنی در گاو محسوب می شود هرچند روند بیماری زایی این ویروس تاکنون به درستی شناخته نشده است. هر دو عفونت ناشی از MAP و BIV دارای پراکندگی وسیعی در دنیا می باشند و خسارات اقتصادی زیادی را به صنعت گاوداری وارد می کنند. از آنجایی که به نظر می رسد عواملی مانند آلودگی همزمان با سایر میکرو ارگانیسم های مهاجم در تقویت روند بیماری زایی عوامل پاتوژن نقش داشته باشد، مطالعه حاضر با هدف بررسی عفونت همزمان MAP و BIV در گاوداری های صنعتی شهرستان همدان انجام شد. بدین منظور نمونه‎های مدفوع و خون 157 راس گاو، جمع آوری و از نظر وجود عامل بیماری یون در مدفوع و BIV در خون بررسی شد. نمونه های مدفوع با استفاده از آزمون های میکروسکوپی مستقیم و Nested-PCR جهت شناسایی آلودگی با MAP و نمونه های خون، با استفاده از آزمون های مختلف PCR و Nested-PCR جهت شناسایی آلودگی با BIV مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج بررسی نمونه های مدفوع به روش رنگ آمیزی زیل- نیلسن نشان داد که تعداد 9 راس گاو (73/5%) به باکتری عامل بیماری یون آلوده بودند، در حالی که با استفاده از آزمون Nested-PCR تعداد 47 نمونه (94/29%) از کل نمونه ها به MAP آلوده تشخیص داده شدند. همچنین نتایج بررسی نمونه های خون با استفاده از آزمون های PCR و Nested-PCR نشان داد که در مجموع تعداد 106 نمونه (5/67%) از کل نمونه ها به ویروس BIV آلوده بودند که میزان آلودگی زیادی را نشان می دهد. همچنین تعداد 28 نمونه (83/17%) دارای عفونت همزمان MAP و BIV بودند. با این حال ضریب همبستگی پیرسون، ارتباط آماری معنی داری بین وضعیت آلودگی همزمان به MAP و BIV را نشان نداد (167/0=P).

تیلریوز گوسفندی ، بیماری ناشی از تک یاخته خونی منتقله از راه کنه ،به نام تیلریا می باشد که در ایران گونه تیلریا هیرسی (لستوکاردی) بیماری زا و بدخیم بوده و تیلریا اویس غیر بیماری زا است انتقال بیماری توسط کنه های سخت خسارات اقتصادی فراوان به صنعت دامداری شیوع بیماری در فصل بهار و تابستان تب ،کم خونی ،زردی مخاطات، ضایعات بیماری کبد طحال، عقده های لنفاوی،کلیه ،ریه ناشی از حضور شیزونت انگل

ورم‎پستان یکی از بیماری های مهم گاوهای شیری است که خسارت های اقتصادی فراوانی را به صنعت دامداری تحمیل می کند. از آنجا که در میان باکتری های عامل ورم‎پستان، استافیلوکوکوس اورئوس، به عنوان یکی از مهم ترین و شایع ترین عوامل محسوب می شود، مطالعه حاضر با هدف، جداسازی این باکتری از نمونه های شیر گاوهای مبتلا به ورم‎پستان بالینی در گاوداری های صنعتی شهرستان همدان انجام شد. بدین منظور، تعداد 130 نمونه شیر از گاوهای مبتلا به ورم پستان بالینی طی فصول مختلف سال های 1395 و 1396 جمع آوری و تست ورم پستان کالیفرنیا (CMT) و شمارش سلول های سوماتیک (SCC) بر روی این نمونه ها انجام شد. سپس، استافیلوکوکوس اورئوس ها با کشت نمونه های شیر بر روی محیط آگار خون دار، جداسازی و با استفاده از آزمون ها و محیط های بیوشیمیایی مانند رنگ آمیزی گرم، تست کاتالاز، تست کواگولاز، DNase و مانیتول سالت آگار، مورد تشخیص قرار گرفتند. پس از آن هویت تمامی جدایه ها و مقاومت آنها به متی سیلین به صورت ژنوتیپی با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز چندگانه (Multiplex PCR) به ترتیب تایید و ارزیابی شد. در ادامه، مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه ها به صورت فنوتیپی با روش انتشار دیسک نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که 70 نمونه شیر (84/53%)، نمونه-های دارای امتیاز بالا در تست CMT و 52 نمونه (40%)، نمونه های دارای امتیاز بالا در شمارش سلول های سوماتیک بودند. میزان هم بستگی بین نتایج دو آزمون CMT و SCC با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن، 64/0 تعیین گردید. همچنین از تعداد 130 نمونه شیر اخذ شده، 33 نمونه (39/25%) به باکتری استافیلوکوکوس اورئوس آلوده بودند. نتایج آزمون حساسیت آنتی-بیوتیکی این جدایه ها نشان داد که بیشترین مقاومت (42/42%)، نسبت به آنتی بیوتیک پنی سیلین وجود داشت. در حالی که آنتی بیوتیک های ونکومایسین و اگزاسیلین، موثرترین آنتی بیوتیک ها بر علیه جدایه ها بودند و تمامی جدایه ها (100%)، نسبت به این دو آنتی بیوتیک حساس بودند. با این وجود، نتایج آزمون PCR Multiplex نشان داد که 5 عدد (15/15%) از جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس، واجد ژن mecA بودند و به عنوان استافیلوکوکوس اورئوس های مقاوم به متی سیلین (MRSA) شناسایی شدند. نتایج این مطالعه حاکی از شیوع بالای باکتری استافیلوکوکوس اورئوس به عنوان عامل مسبب

در این تحقیق تعداد 194 نمونه خون شامل 65 راس گاو آبستن و 65 راس جنین آنها، همچنین 64 راس گاو ماده غیر آبستن از کشتارگاه کرمانشاه اخذ شد. نمونه ها به کمک روش PCR مورد بررسی قرار گرفتند. شیوع آلودگی جنینی در گاوهای بومی و صنعتی به ترتیب 38/6 و 33/33 در صد برآورد شد که به صورت معنی داری با یکدیگر تفاوت نشان دادند. شیوع انتقال عمودی در گاوهای آبستن آلوده، 8 از 30 (67/26%) بدست آمد. هشت مورد از 9 جنین آلوده(88/88%) سنی کمتر از 120 روز داشته اند. نسبت شانس انتقال عمودی عفونت 63/35 محاسبه شد. شیوع انتقال آندوژنیک عفونت در گاوهای آلوده و غیر آلوده 67/26 و 1 در صد بر آورد شد. هر دوی این مشاهدات نشان از احتمال بسیار بالای انتقال عفونت مادرزادی است. نتیجه گیری نهایی، احتمال انتقال عفونت مادرزادی در گاوهایی که ژنوم انگل در خون آنها یافت شده است بسیار بیشتر از گاوهای غیر آلوده است. احتمال آلودگی در سنین پایین جنینی بسیار بالا تر از سنین نزدیک زایمان است.

آناپلاسموز یکی از بیماریهای مهم تک یاخته ای خونی منتقله از راه کنه می باشد که در نشخوار کنندگان اهلی در اغلب نواحی جهان شایع است و عامل آناپلاسموزیس گاوی، در ایران آناپلاسما مارژیناله می باشد . این مطالعه در طی فصل فعالیت کنه ها از تیرماه تا آبان ماه 1393 در استان گیلان (شهرستان تالش) انجام شد. هدف از این مطالعه تعیین میزان آلودگی آناپلاسموزیس گاوی با استفاده از دو روش میکروسکوپی و بیولوژی مولکولی بود. 150 نمونه خون از ورید وداج گاوها به صورت تصادفی جمع آوری گردید. پس از تهیه گسترش خون از هر نمونه، میزان 5/2 میلی لیتر خون حیوان به 3 میلی لیتر اتانول70درجه اضافه شد و نمونه ها جهت بررسی های بعدی، در زنجیره سرما به آزمایشگاه انگل شناسی دانشکده پیرادامپزشکی دانشگاه بوعلی سینا همدان منتقل گردید. گسترشهای خونی در متانول، فیکس شده و به منظور تعیین حضور انگل تک یاخته ای، با گیمسا رنگ آمیزی شدند سپس به منظور تایید گونه های آناپلاسما در نمونه خونهای جمع آوری شده از تکنیک های PCR و Nested-PCR استفاده گردید. براساس مشاهدات میکروسکوپی بر روی 150 گسترش خون، (66/66%)100 مورد آلوده به آناپلاسما تشخیص داده شد. سپس از تعداد 150 نمونه خون، با روش PCR، (66/40%)61 مورد آلوده به آناپلاسما و با روش Nested-PCR(33/35%)53 مورد آلوده به آناپلاسما بوویس، (12%) 18موردآلوده به آناپلاسما سنتراله، (66/24%) 37مورد آلوده به آناپلاسما فاگوسیتوفیلیوم و (33/9%)14مورد آلوده به آناپلاسما مارژیناله گزارش شد. نتایج آنالیزهای آماری نشان داد که، حساسیت و ویژگی روش میکروسکوپی در مقایسه با روش مولکولی در تشخیص آلودگی آناپلاسما به ترتیب % و % می باشد . میتوان نتیجه گرفت که در روش میکروسکوپی، پلی مورفیسم در مورد آناپلاسما وجود دارد و از سوی دیگر ارگانیسم های آناپلاسمایی فاقد ویژگی های ریخت شناسی متمایز کننده هستند که سبب اشتباه در تشخیص تفریقی آناپلاسما از تکیاخته های دیگر مانند اشکال بابزیایی در روش رنگ آمیزی گیمسا می گردد که این مشکل، با انجام PCR برطرف می شود. علاوه برهمه موارد گفته شده، تشخیص آلودگی آناپلاسمایی با در نظر گرفتن میزبان و از طریق شناسایی گنجیدگی هایی که به طور حاشیه ای یا جنب مرکزی در گلبول های قرمز قرار گرفته اند انجام می شود

نئوسپورا کانینوم(Neospora caninum) یک انگل دو میزبانه متعلق به خانواده سارکوسیستیده و شاخه اپی کمپلکسا می باشد. در حال حاضر سگ و گرگ به عنوان میزبان نهایی و نشخوار کنندگانی مانند گاو به عنوان میزبان واسط این انگل شناخته شده اند. این انگل در چرخه ی زندگی خود دارای سه مرحله به نام های تاکی زوئیت، برادی زوئیت و اووسیست می باشد (1). مطالعات نشان می دهد که انگل نئوسپورا کانینوم با ایجاد ضایعاتی در مغز و قلب به عنوان یک عامل اولیه در سقط جنین گاو محسوب می گردد. علایم بالینی تک یاخته نئوسپورا ارتباط شدید به بافت اپیتلیوم جفتی جنین و رگهای خونی جفت جنین دارد و با ایجاد واسکولیت جنین و التهاب و خرابی کوریوالانتوئیس، و نکروز گسترده در پلاسنتوم باعث مرگ جنین می شود (2). نئوسپوروزیس در موش عفونت زاست، در موش های آزمایشگاهی به دنبال عفونت مادرزادی ضایعات پاتولوژی مشابه گلومرولونفریت ناشی از سایر عوامل بیماریزا در کلیه مشاهده شده است. علائم کلینیکی نئوسپوروزیس در موش به نوع سویه تک یاخته و مقدار دوز نئوسپورا ارتباط دارد(3). در موشهای اصلاح نشده علائم حاد بیماری مشاهده نمی گردد و نئوسپورا در مغز آنها به کیست تبدیل می شود. موش های C57 در مقایسه با موش های اصلاح نشده حساسیت بیشتری نسبت به نئوسپورا دارند. نئوسپوروزیس مزمن در مغز و طناب نخاعی دیده می شود. با توجه به طبیعت داخل سلولی انگل و درگیری سیستم ایمنی سلولی، پاسخهای ایمنی حاصل نقش مهمی جهت محافظت در برابر انگل دارند با توجه به این نکات و عدم وجود داروی مناسب علیه این بیماری، روشهای کنترل عفونت نئوسپورا کانینوم به سوی تولید واکسن های موثر پیش رفته است. چگونگی ایجاد پاسخ های ایمنی و نوع پاسخ ایمنی ایجاد شده بر علیه انگل و همچنین تعامل انگل با میزبان از جهت ایمنیت میزبان هنوز ناشناخته است، لذا طراحی آزمایشاتی که بتواند به سوالات فوق پاسخ بدهند ضروری است. در این تحقیق واکنش های التهابی میزبان بر علیه انگل نئوسپورا و ژنهایی که پاسخ های التهابی را بوجود می آورند مورد بررسی قرار گرفته تا ژنهای بیان شده در عفونتهای نئوسپورا مورد شناسایی قرار گیرند.

هدف از این مطالعه بررسی امکان استفاده از نمونه های مختلف جهت تشخیص هر چه دقیقتر احتمال انتقال عمودی نئوسپورا از مادران آلوده به گوساله نوزادش و از راه آغوز به دیگر گوساله ها بود. از 48 گاو تازه زایمان کرده نمونه های خون، جفت و آغوز و از گوساله های تازه متولد شده به ظاهر سالم آنها قبل از خوردن آغوز، نمونه خون اخذ شد. نمونه ها با تکنیک های, PCR nested-PCR مورد آزمایش قرار گرفتند.درتحقیق حاضر 12 راس از گوساله ها (25%)مثبت بودند. بر اساس 21 راس مادر که حداقل در یکی از سه نمونه خون، جفت یا آغوز آنها ژنوم انگل وجود داشت، شیوع انتقال جفتی 12 مورد از 21 مورد (4/57%) محاسبه شد. خطر نسبی (relative risk) انتقال عمودی بر اساس هریک از نمونه های مادری خون، جفت، آغوز به ترتیب 79/16، 73/6 و 52/34 بدست آمد که بر این اساس به نظر می رسد مادرانی که آغوزشان آلودگی را نشان می دهد بیشتر احتمال دارد که گوساله هایشان نیز به صورت داخل رحمی آلوده شده باشد. این نشانه اهمیت آغوز در تشخیص آلودگی و نقش احتمالی آغوز در انتقال جرم را می رساند.

نئوسپورا کانینوم یک تک یاخته اجباری داخل سلولی از شاخه آپی کمپلکسا که باعث ایجاد سقط جنین در گاوها و فلجی عصبی عضلانی در اندام های خلفی سگ ها می شود که برای اولین بار در سال 1984 از سگ هایی در نروژ گزارش گردید. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت نئوسپوروزیس در گاوها و گوساله های به ظاهر سالم در استان قزوین با استفاده از روش الایزا و PCR بود. 98 نمونه خونی از گاوها و گوساله ها از گاوداری های استان قزوین جمع آوری شد. نمونه های سرمی گاوها و گوساله ها با روش الایزای غیر مستقیم برای یافتن آنتی بادی ضد نئوسپورا کانینوم و با استفاده از آنتی ژن نئوسپورا و نیز روشPCR وNESTED PCR برای یافتنDNA نئوسپورا کانینوم در نمونه های خونی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که از 49 نمونه گاوی 14 نمونه(57/28) و از 49 نمونه گوساله 6 نمونه(24/12) دارای آلودگی با نئوسپورا کانینوم بودند که بدین صورت انتقال عمودی نئوسپورا در گوساله های به ظاهر سالم 84/42 درصد محاسبه گردید.

طیف وسیعی از اجرام بیماری زا می توانند منجر به التهاب غدد پستانی شوند. ورم پستان به عنوان پر هزینه ترین بیماری گاو شیری در سرتاسر جهان مطرح می باشد. استافیلوکوکوس اورئوس شایع ترین و از نظر اقتصادی مهم ترین عامل ایجاد عفونت های داخل پستانی در گاوهای شیری می باشد. لذا این میکروارگانیسم می تواند از طریق پستان مبتلا به ورم پستان بالینی و یا تحت بالینی، شیر را آلوده کرده و به راحتی در داخل شیر و فرآورده های آن رشد و تکثیر نموده و با تولید توکسین های بیماریزا منجر به بروز بیماری های مختلف شود. این تحقیق با هدف شناسایی و جداسازی استافیلوکوکوس اورئوس های واجد ژن توکسین شوک توکسیک از نمونه شیرهای مشکوک به ورم پستان از گاوداری های صنعتی همدان صورت پذیرفت. جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس بر اساس خصوصیات کشت و تست های بیوشیمیایی شامل رنگ آمیزی گرم، تست کاتالاز، بررسی الگوی همولیز، تست کواگولاز، کشت روی محیط های بردپارکر آگار، مانیتول سالت آگار و DNase آگار جداسازی شد و سپس با استفاده از آزمون زنجیره ای پلیمراز ( PCR) حضور ژن های femA و tst مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده از تعداد 415 نمونه شیر اخذ شده از 7 گاوداری شیری طی دو بار نمونه گیری، بر پایه آزمون های مرسوم میکروبی و بررسی حضور ژن femA، مجموعا 76 جدایه استافیلوکوکوس اورئوس مورد شناسایی و تایید قرار گرفت. همچنین نتایج بررسی ژن tst در جدایه های مورد ارزیابی حاکی از وجود تنها یک جدایه واجد این ژن بود. نتایج حاصل از این مطالعه تایید می کند که رشد استافیلوکوکوس اورئوس در شیر سبب به مخاطره افتادن بهداشت عمومی می گردد. بدین صورت که وجود توکسین های استافیلوکوکی در شیر خام که حتی با حرارت پاستوریزاسیون از بین نمی روند و گردش خطرناک این سویه ها در زنجیره غذایی و متعاقباً در جامعه خطر ایجاد بیماری برای میزبان و مصرف کنندگان را بیشتر می کند. به منظور کاهش آلودگی استافیلوکوکی در شیر، درمان و کنترل ورم پستان بالینی و تحت بالینی در دامداری ها توصیه می شود. همچنین رعایت بهداشت در طول تولید، حمل و نقل و ذخیره سازی شیر ضروری به نظر می رسد.

این مطالعه به منظور بررسی اثر ویتامینE و سلنیوم تزریقی بر جذب ایمونوگلوبولین های آغوز، برخی متابولیت های خونی، عملکرد و شاخص های رشد گوساله ها انجام شد. در این پژوهش تعداد 15 راس گوساله ماده با میانگین وزن تولد 8/6± 55/39 کیلوگرم به طور تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. تیمار 1 (شاهد) : تزریق 14/0 میلی لیتر نرمال سالین به ازای هر کیلو گرم وزن بدن قبل از خوردن آغوز، تیمار 2 و 3 به ترتیب تزریق 07/0 و 14/0 میلی لیتر سلنوفرول (هر میلی لیتر حاوی 5/0 میلی گرم سلنیوم به شکل سدیم سلنیت و 50 میلی گرم ویتامین E) به ازای هر کیلو گرم وزن بدن بعد از تولد و قبل از خوردن آغوز. نمونه گیری خون بلافاصله بعد از تولد و در روزهای0، 3، 14 و 28 از ورید وداج صورت گرفت. غلظت ایمونوگلوبولین G (IgG) سرم خون با روش الایزا اندازه گیری شد. وزن و شاخص های اسکلتی رشد در زمان تولد و هر هفته تا سن 4 هفتگی اندازه گیری شد. ضریب روانی مدفوع به صورت روزانه بررسی شد. میانگین میزان، گلبول های سفید و قرمز، هماتوکریت (PCV) ، (MCV)، (MCH)، هموگلوبین، آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز(AST)، توتال پروتئین، روزهای درمانی، شاخص های اسکلتی رشد و افزایش وزن هفتگی بین تیمارها تفاوت معنی داری نداشت (05/0P). نتایج حاصل از شمارش افتراقی گلبول های سفید در تحقیق نشان داد درصد ائوزینوفیل ها در 28 روزگی به طور معنی داری در گروه شاهد نسبت به تیمار 2 و 3 پایین تر بود (0.05>P). براساس نتایج بدست آمده از این تحقیق می توان اظهار داشت که تزریق E سلنیوم در روز تولد گوساله ها تاثیر معنی داری بر جذب IgG آغوز نداشت اما مانع جذب آن نیز نشد.

ورم پستان، به بروز پاسخ دفاعی پستان اطلاق می شود که معمولاَ ناشی از عفونت های باکتریایی می باشد. این بیماری به عنوان پر هزینه ترین بیماری گاو شیری در سرتاسر جهان مطرح می باشد. هنوز یک واکسن موثر علیه ورم پستان گاو در دسترس نیست. بررسی ها نشان می دهد که بیش از 25 درصد کل زیان های اقتصادی ناشی از بیماری ها می تواند مستقیماً در ارتباط با ورم پستان باشد. استافیلوکوکوس اورئوس شایع ترین و از نظر اقتصادی مهم ترین عامل ایجاد عفونت های داخل پستانی در دام های شیری می باشد. عامل حدود 40-30 درصد از موارد ورم پستانی گزارش شده استافیلوکوکوس اورئوس می باشد. لذا این میکروارگانیسم می تواند از طریق پستان مبتلا به ورم پستان بالینی و یا تحت بالینی استافیلوکوکی و یا از طریق محیط ، شیر را آلوده کرده و به راحتی در داخل شیر و فرآورده های آن رشد و تکثیر نموده و منجر به تولید آنترو توکسین های بیماریزا شود. هدف از این مطالعه شناسایی ژن مقاومت به متی سیلین و پروفایل مقاومت آنتی بیوتیکی استافیلوکوکوس اورئوس های جدا شده از نمونه های شیر مشکوک به ورم پستان در گاوداری های صنعتی همدان با روش PCR می باشد. در این مطالعه از 415 نمونه شیر گرفته شده تعداد 76 (31/18%) جدایه استافیلوکوکوس اورئوس با انجام رنگ آمیزی گرم، تست کاتالاز، بررسی الگوی همولیز، کشت روی محیط های مانیتول سالت آگار، بردپارکر، DNase و انجام تست های مولکولی جدا و تایید شد. تمام نمونه های استافیلوکوکوس اورئوس تایید شده با روش های آزمایشگاهی و مولکولی با روش انتشار دیسک از بابت مقاومت یا حساسیت به 11 نوع آنتی بیوتیک مختلف مورد بررسی قرار گرفتند. مقاومت به اگزاسیلین در 12 نمونه (78/15%) تشخیص داده شد. بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی به پنی سیلین (100%) و کمترین مقاومت به کلرامفنیکل (31/1%) مشاهده گردید. هیچ یک از جدایه ها نسبت به سیپروفلوکساسین و جنتامایسین مقاومتی نشان نداند. از مجموع 76 نمونه مورد بررسی تعداد 50 (78/65%) نمونه دارای ژن mecA بودند. نتایج این مطالعه نشان دهنده وجود شیوع قابل توجه مقاومت به آنتی بیوتیک متی سیلین در بین استافیلوکوکوس اورئوس های جدا شده از نمونه های مشکوک به ورم پستان بود. بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در جدایه های مورد مطالعه حاکی از تفاوت مقاومت به سایر آنتی بیوتیک ها، در جدایه های مقاوم به متی سیلین می باشد.