حميد شكريان

ليستريا مونوسيتوژنز يك باكتري كوكو باسيل، گرم مثبت، غير اسپورزا است كه توانايي ايجاد بيماري ليستريوزيس در انسان و حيوان را دارد اين باكتري به وفور در خاك، سبزيجات و محل زندگي دام ها وجود دارد. شير و فرآورده هاي لبني نقش عمده ايي در انتقال بيماري به انسان دارند اين باكتري در برابر سرما و همچنين پاستوريزاسيون تا حدودي مقاوم است و در حرارت ناكافي زنده باقي مي ماند. هدف از اين مطالعه بررسي ميزان آلودگي شيرهاي خام تحويلي به كارخانه صنعتي شير همدان به باكتري ليستريا مونوسيتوژنز در دو فصل تابستان و زمستان مي باشد. تعداد 60 نمونه شير خام در فصل زمستان و 60 نمونه در فصل تابستان از كارخانه صنعتي شير همدان اخذ گرديد. نمونه ها به روش كشت بر روي آگار اختصاصي و تست هاي بيوشيميايي ارزيابي شدند. سپس سويه هاي مشكوك به روش PCR مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه 1 مورد (83/0 درصد) از نمونه هاي شير خام (تابستان) به ليستريا مونوسيتوژنر آلوده است. با توجه به احتمال آلودگي فراورده هاي لبني به اين باكتري بيماريزا كنترل و نظارت دقيق بر محصولات لبني به ويژه شير و پنير ضروري به نظر مي رسد.
Thesis summary

شير و فرآورده هاي لبني داراي ارزش تغذيه اي بالايي بوده و مصرف آن در رژيم غذايي افرادرو به گسترش است. بنابراين يكي از مهمترين منابعي هستند كه توسط عوامل بيو لوژيكي آلوده مي شوند.پنير از جمله فراورده هاي لبني است كه روزانه توسط افراد استفاده مي شود غني از پروتئين ومواد معدني مي باشد و عدم پاستوريزاسيون شير مورد استفاده درانها ممكن است باعث الودگي انها به استافيلوكوكوس اورئوس شود. اين تحقيق با هدف شناسايي ژن مقاومت به متي سيلين در استافيلوكوكوس اورئوس هاي كواگولاز مثبت جدا شده از پنير سفيد ايراني سنتي عرضه شده در شهر همدان صورت پذيرفت. جدايه هاي استافيلوكوكوس اورئوس بر اساس خصوصيات كشت و تست هاي بيوشيميايي شامل رنگ آميزي گرم، تست كاتالاز، تست كواگولاز، كشت روي محيط هاي بردپاركر آگار، مانيتول سالت آگار و DNase آگار جداسازي شد و سپس با استفاده از آزمون زنجيره اي پليمراز ( PCR) حضور ژن هاي femA و mecA مورد بررسي قرار گرفت. بر اساس نتايج بدست آمده از تعداد120نمونه پنير سفيد ايراني( سنتي وصنعتي) اخذ شده از 60 مركز عمده عرضه محصولات لبني، بر پايه آزمون هاي مرسوم ميكروبي و بررسي حضور ژن femA، مجموعا 19 جدايه استافيلوكوكوس اورئوس مورد شناسايي و تأييد قرار گرفت. تمام نمونه هاي استافيلوكوكوس اورئوس تأييد شده با روش هاي آزمايشگاهي و مولكولي با روش انتشار ديسك از بابت مقاومت يا حساسيت به 13 نوع آنتي بيوتيك مختلف مورد بررسي قرار گرفتند. مقاومت به اگزاسيلين در3نمونه (78/15%) تشخيص داده شد. بيشترين مقاومت آنتي بيوتيكي به پني سيلين (100%) و كمترين مقاومت به سيپروفلوكساسين وكانامايسين (26/5%) مشاهده گرديد. هيچ يك از جدايه ها نسبت به آنتي بيوتيك ونكومايسين مقاومتي نشان ندادند. از مجموع 19 نمونه مورد بررسي تعداد 4 (05/21%) نمونه داراي ژن mecA بودند. نتايج حاصل از اين مطالعه تأييد مي كند كه رشد استافيلوكوكوس اورئوس در پنير سفيد ايراني سبب به مخاطره افتادن بهداشت عمومي مي گردد.به طور كلي نتايج اين مطالعه نشان دهنده اين واقعيت است كه توليد پنير سنتي بايستي در شرايط مطلوبي از نظربهداشتي صورت گيرد.همچنين به منظور اگاهي دامداران, توليد كنند گان وتوزيع كنندگان درخصوص شناخت كانون هاي الودگي ,به كارگيري تكنولوژي مناسب وبهداشتي در رابطه با توليد شير وپنير ونيز نگهداري مناسب آنها ضروري به نظر مي رس
Thesis summary

پيش زمينه و هدف: با توجه به اثبات عوارض نگهدارنده هاي شيميايي امروزه استفاده از نگهدارنده هاي طبيعي از جمله مشتقات گياهي افزايش يافته است. يكي از اين عصاره هاي گياهي سماق است كه ميوه آن كوچك و به رنگ قرمز است كه پس از خشك شدن معمولاً به همراه گوشت و سالاد بعنوان چاشني غذايي مصرف مي شود. اين مطالعه با هدف ارزيابي رفتار باكتري استافيلو كوكوس اورئوس در شرايط دمايي مختلف تحت تاثير غلظت هاي مختلف عصاره آبي ميوه سماق در محيط آزمايشگاهي و كباب كوبيده صورت پذيرفت. مواد و روش كار: عصاره آبي ميوه سماق بر اساس روش غوطه وري تهيه شد. پس از فيلتر شدن، عصاره توسط دستگاه روتاري اواپوراتور تغليظ و در نهايت خشك گرديد. آزمون ارزيابي منحني رشد، ارزيابي خصوصيات حسي و همچنين حداقل غلظت بازدارندگي (MIC) و حداقل غلظت كشندگي (MBC) به روش ميكروپليت صورت پذيرفت. يافته ها: نتايج اين مطالعه نشان داد كه ميزان بازده عصاره آبي ميوه سماق در حدود 1 درصد بود. بررسي حداقل غلظت مهار كنندگي (MIC) و كشندگي(MBC) عصاره آبي ميوه سماق بر روي باكتري استافيلوكوكوس اورئوس حاكي از حساسيت زياد اين باكتري به دليل گرم مثبت بودن نسبت به باكتري هاي گرم منفي بود بكارگيري غظت تحت بازدارنده عصاره بر روي باكتري هاي مورد مطالعه در دماي 4 درجه سانتيگراد نسبت به دماي 25 درجه سانتيگراد كاهش محسوسي را در جمعيت باكتريايي نشان داد. همچنين در دماي 4 درجه سانتيگراد غلظت بازدارنده عصاره توانست در ساعت 24 كشت باكتري را بطور معني داري نسبت به غلظت تحت بازدارنده كاهش داده (05/0P<)، رشد را متوقف كند در حالي كه در دماي 25 درجه ي سانتي گراد اين حالت از ساعت 48 به بعد اتفاق مي افتد. بحث و نتيجه گيري: با توجه به كاهش جمعيت رشد باكتريايي در مدت نگهداري تيمارهاي حاوي عصاره در دماي 4 درجه سانتيگراد، مي توان از اين تركيب به همراه ساير فاكتورهاي محدود كننده رشد ميكروارگانيسم ها درجهت افزايش ماندگاري مواد غذايي بهره برد و به راهكاري جهت غلبه بر رشد باكتري هاي پاتوژن در مواد غذايي دست يافت.
Thesis summary