Morteza Yavari

عمل آوری اولتراسونیک و اولتراسانتریفیوژ زرده تخم مرغ قبل از اضافه نمودن آن به رقیق کننده ممکن است با تغییر در خصوصیات فیزیکی و کارکردی آن، تاثیر مثبتی بر کیفیت و باروری اسپرم پس از ذخیره سازی در دماهای پایین داشته باشد. بنابراین، هدف از این پژوهش بررسی تأثیر اولتراسونیک و یا اولتراسانتریفیوژ نمودن زرده تخم مرغ قبل از اضافه نمودن آن به رقیق کننده بر کیفیت و قابلیت باروری منی گوسفند پس از ذخیره‌سازی در دمای 4 درجه سلسیوس بود. آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تیمار و 6 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار 1- زرده کامل (شاهد، WE)، تیمار2- زرده اولتراسانتریفیوژ شده با 16000 دور در دقیقه به مدت 40 دقیقه (CE) و تیمار3-زرده اولتراسونیک شده (SE) با قدرت 50 درصد (500 وات) به مدت 10 دقیقه بود. در فصل تولیدمثلی از سه رأس قوچ نژاد مهربان 4-3 ساله به کمک واژن مصنوعی هفته‌ای یک بار اسپرم گیری شد و پس از رقیق‌سازی با رقیق کننده‌های مربوط به هر تیمار، فراسنجه‌های کیفی هر 24 ساعت یکبار ارزیابی شد. زنده‌مانی اسپرم ها با رنگ آمیزی ائوزین-نیگروزین، یکپارچگی غشاء اسپرم با استفاده از تست تورم هیپواسمتیک (HOST) و فراسنجه‌های حرکتی اسپرم توسط دستگاه کاسا تعیین شد. نگهداری منی با رقیق کننده‌های حاوی زرده تخم مرغ اولتراسونیک و اولتراسانتریفیوژ شده سلامت غشاء اسپرم-ها را به طور معنی‌داری نسبت به زرده معمولی افزایش داد (05/0> P). جنبایی کل در تیمار CE (0807/0= P) و جنبایی پیشرونده در تیمار SE (0897/0= P)گرایش به افزایش داشت. درصد جنبایی پیشرونده و میزان حرکات تند و زیکزاکی اسپرم حول مسیر میانگین (WOB، درصد)، پس از 24 ساعت، در تیمار SE به‌طور معنی‌داری بالاتر از شاهد بود. دامنه حرکات جانبی سریع سر اسپرم در اطراف مسیر میانگین (ALH، برحسب میکرومتر) و درصد خطی بودن حرکت اسپرم‌ها (LIN، درصد) نیز پس از 24 ساعت گرایش به افزایش داشت. بیشترین میزان سلامت غشاء اسپرم (درصد)، پس از 48 ساعت و بیشترین میزان زنده‌مانی و جنبایی کل پس از 72 ساعت، مربوط به تیمار SE بود. جنبایی پیشرونده و سرعت اسپرم روی خط فرضی مستقیم واصل بین نقطه شروع و پایان (VSL، برحسب میکرومتر بر ثانیه) نیز پس از 72 ساعت در تیمار CE میل به افزایش داشت. سایر فراسنجه‌ها و همچنین میزان باروری پس از تلقیح مصنوعی تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. به طور کلی، عمل‌آوری اولتراسونیک و اولتراسانتریفیوژ زرده تخم مرغ با تغییر در خصوصیات کارکردی آن و تأثیر مثبت بر سلامت غشا و برخی از خصوصیات حرکتی اسپرم می‌تواند به عنوان راهکاری مناسب جهت بهبود نگهداری اسپرم برای تلقیح مصنوعی گوسفند مورد استفاده قرار گیرد.

این آزمایش با تعداد 50 راس بز نژاد لری در فصل غیر تولیدمثلی در شهرستان خرم آباد (با عرض جغرافیایی 29 دقیقه و 33 درجه)، انجام گرفت. ابتدا بز هایی که حداقل 60 روز از زایمان آنها گذشته بود، با توجه به سن، وزن و سابقه دوقلوزایی به صورت کاملا تصادفی در دو گروه قرار داده شدند. در گروه اول (گروه شاهد)، بز ها با استفاده از اسفنج گذاری به مدت 16 روز و تزریق 400 واحد بین المللی هورمون PMSG در زمان برداشت اسفنج ها، همزمان سازی فحلی شدند. گروه دوم (گروه تیمار)، بز ها در روز اول اسفنج گذاری، مقدار 50 میکروگرم هورمون گنادرولین دریافت کردند و در روز پنجم (یک روز قبل از برداشت اسفنج ها)، مقدار400 واحد بین المللی هورمون PMSG و 30 میکروگرم پروستاگلاندین به صورت عضلانی دریافت کردند. سپس در روز ششم، اسفنجها برداشته شدند. پس از برداشت اسفنج ها، تعداد سه راس نر بز تیزر مجهز به پیش بند تا زمان تلقیح وارد گله شد. 36 ساعت پس از برداشت اسفنج ها، تلقیح مصنوعی به روش داخل سرویکس با استفاده از نمونه اسپرم منجمد از نزاد مورسیا -کشور اسپانیا برای تمامی بزها انجام شد. برای تعیین میزان پروژسترون خون، در روزهای 0، 6 ، 16 دوره آزمایش و 21 روزگی پس از تلقیح، از بز های دو گروه، خون گیری به عمل آمد. سرم نمونه های خون توسط دستگاه سانتریفیوژ با نیروی 1500  به مدت 10 دقیقه جدا و در دمای 20- درجه سانتی گراد تا زمان آنالیز نگه داری شد. غلظت پروژسترون سرم نمونه ها با استفاده از روش الایزا با یکی از کیتهای تجاری تعیین شد. برای مطالعات سیتولوژی نیز با استفاده از سوآب پنبه ای مرطوب با چرخش ملایم روی دیواره واژن تمونه جمع آوری شد. از مخاط واژن بز ها در 3 زمان مختلف (1-روز شروع برنامه و قبل از اسفنج گذاری (روز صفر) 2- روز تلقیح مصنوعی 3-21 روز بعد از تلقیح مصنوعی نمونه گرفته شد و پس از خشک شدن و تثبیت نمونه با متانول بر روی هر لام اطلاعات مربوط هر بز درج شد و برای بررسی تغییرات تعداد سلول های( اینترمدیت، سوپرفشیال، بازال و نوتروفیل) به آزمایشگاه هماتولوژی منتقل گردید. در روز 45 پس از تلقیح، از طریق دستگاه اولتراسونوگرافی، آبستنی در بز ها تشخیص داده شد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. در پایان اطلاعات مربوط به فراسنجه های تولیدمثلی شامل نرخ بروز فحلی، نرخ آبستنی (تعداد بز تلقیح شده / تعداد بز آبستن)،

ورم پستان، واکنش التهابی بافت غده پستانی به دلایل مختلف است که مهم ترین علت آن، ورود میکروارگانیسم های بیماری زا به خصوص باکتری ها، به داخل بافت پستان می باشد. این بیماری در سراسر جهان به صنعت دامپروری و به تولیدکنندگان لبنی خسارات فراوانی وارد می کند و به همین دلیل یکی از بیماری های مهم در گاوهای شیری به شمار می رود. بر اساس وجود یا عدم وجود علائم بالینی، این بیماری به دو فرم بالینی و تحت بالینی بروز پیدا می کند. علاوه بر این، ورم پستان را می توان بر اساس عامل ایجاد کننده آن، تحت عناوین محیطی و مسری (واگیردار) طبقه بندی کرد. اشریشیا کلی، یک باکتری میله‎ای گرم منفی روده‎ای است که به خانواده انتروباکتریاسه تعلق دارد و به عنوان یکی از مهم‎ترین عوامل بیماری ورم پستان محیطی شناخته می‎شود. باکتری اشریشیا کلی دارای 8 گروه فیلوژنیک شامل گروه های A ، B1 ، B2، C ، D، E، F و Clade I می‎باشد. مطالعه حاضر به منظور تعیین گروه‎های فیلوژنیک باکتری اشریشیا کلی جدا شده از شیر گاوهای مبتلا به ورم پستان بالینی در گاو‎داری‎های صنعتی شهرستان همدان انجام شده است. در این مطالعه، گروه‎های فیلوژنیک 65 جدایه اشریشیا کلی جدا شده از شیر گاوهای مبتلا به ورم پستان بالینی که در مطالعات قبلی جداسازی، شناسایی و تأیید هویت شده بودند، با استفاده از روش واکنش زنجیره‎ای پلی مراز چهارگانه (Quadruplex PCR) تعیین گردید. در پایان 48% ، 11% ، 3% ، 5/1% و 5/1% از جدایه ها به ترتیب در گروه‎های فیلوژنیک B1 ، E، A ، B2 و C قرار گرفتند و 35% از جدایه ها نیز در هیچکدام از این گروه های فیلوژنیک قرار نگرفتند (Unknown). نتایج این مطالعه نشان می‎دهد که اکثر جدایه‎های اشریشیا کلی جدا شده از شیر گاوهای مبتلا به ورم پستان بالینی در گاو‎داری‎های صنعتی شهرستان همدان، به گروه فیلوژنی B1 تعلق دارند.

عفونت های باکتریایی یکی از عوامل مهم تلفات در مزارع پرورش ماهی محسوب می شوند وآئروموناس هیدروفیلا یکی از باکتری های مهم و بیماری زا در ماهیان می باشد. باکتری آئروموناس هیدروفیلا یکی از پاتوژن های فرصت طلب ساکن آب های شیرین و شور دستگاه گوارش ماهیان سالم است و موجب سپتی سمی همراه با خونریزی های جلدی و احشایی، تورم روده و مرگ می شود. وجود فاکتورهای حدت متعدد در آئروموناس هیدروفیلا موجب شدت و قدرت بیماری زایی این باکتری شده است. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی حضور ژن های حدت act (cytotoxic enterotoxin)، ahh1 (hemolysine)، alt (cytotonic heat –liable enterotoxin) و ast (cytotonic heat –stableenterotoxin) در جدایه های آئروموناس هیدروفیلای جدا شده از کپور ماهیان مشکوک به سپتی سمی هموراژیک در استخرهای پرورش ماهی گرم آبی استان گیلان بود. جامعه هدف در این مطالعه توصیفی تحقیقی، 42 جدایه آئروموناس بود که قبلاً با استفاده از روش های بیوشیمیایی و مولکولی به عنوان گونه آئروموناس هیدروفیلا تأیید شده بود. در مطالعه حاضر فراوانی ژن های حدت ahhl، act، alt و ast با استفاده از روش Multiplex PCR بررسی شد و نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج نشان داد که ژن ahh1 با 5/90 درصد (38 جدایه) بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داد و ژن های act، alt و ast به ترتیب با 88 درصد (37 جدایه) و 5/78 درصد (33 جدایه) و 62 درصد (26 جدایه) در رتبه های بعدی جای گرفتند. از این رو با توجه به بالا بودن میزان حضور ژن های حدت و وجود چند ژن حدت بصورت همزمان در یک سویه، قدرت بیماری زایی جدایه های مورد مطالعه ممکن است نسبت به سایر سوش ها بالاتر باشد. نتایج نشان داد که همه جدایه ها حداقل یکی از ژن های حدت مورد مطالعه را حمل می کرد و 57 درصد از جدایه ها بصورت همزمان هر چهار ژن حدت را دارا بودند. با توجه به مشترک بودن این بیماری با انسان و احتمال انتقال چنین سویه هایی به انسان، رعایت موازین بهداشتی در جلوگیری از انتقال و انتشار لازم و ضروری است.

هورمون استرادیول از طریق اثرات فیدبک منفی بر محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-گناد، ترشح گنادوتروپین ها را سرکوب می کند. از نظر تئوری، هنگامی که فیدبک منفی استرادیول با استفاده از مهارکننده های آروماتاز برداشته می شود، امکان افزایش ترشح FSH فراهم می شود، که می تواند به نوبه خود باعث ایجاد موج جدیدی از رشد فولیکولی و یا رشد تعداد بیشتری فولیکول شود و باعث ایجاد سوپراوولاسیون گردد. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی اثر استفاده از یک نوع مهارکننده آروماتاز (لتروزول) بر پاسخ به سوپراوولاسیون، غلظت هورمون های استروئیدی و برخی از فراسنجه های خونی در میش های نژاد مهربان بود. بدین منظور در فصل تولیدمثلی، 14راس میش ماده غیر آبستن نژاد مهربان با وزن بدنی تقریبا یکسان و نمره وضعیت بدنی 5/3-3 انتخاب شد. همه میش ها ابتدا برای مدت 14روز توسط سیدر تحت درمان پروژسترون قرار گرفتند. چهل و هشت ساعت قبل از خارج سازی سیدرها، به منظور القاء سوپراوولاسیون، میش ها به ازای هر کیلوگرم وزن زنده 25 واحد بین المللی هورمون eCG دریافت کردند و سپس به دو تیمار تقسیم شدند. تیمار های آزمایشی عبارت بودند از:1- در پروتکل سوپراوولاسیون این گروه فقط از eCG استفاده شد (گروه شاهد)؛ 2- در پروتکل سوپراوولاسیون این گروه علاوه بر eCG، از لتروزول نیز استفاده شد (گروه لتروزول)، بطوریکه هر راس میش برای سه روز متوالی (همزمان با تزریق eCG، 24 و 48 ساعت بعد از آن) روزانه پنج میلی گرم قرص لتروزول دریافت کرد. 24ساعت بعد از خارج سازی سیدر میزان بروز فحلی ثبت؛ و کیفیت فحلی، تعداد و نوع فولیکول های تخمدانی به روش لاپاراسکوپی ارزیابی شد. هم چنین یک هفته بعد از خارج سازی سیدر، تخمدان ها به روش لاپاراسکوپی معاینه و تعداد اجسام زرد و یا فولیکول های تخمک ریزیتخمکریزی نکرده و کیستیک شمارش گردید. میش هایی که دارای بیش ازسه جسم زرد یا سه فولیکول بزرگ بودند به عنوان میش های دارای پاسخ به سوپراوولاسیون طبقه بندی شدند. غلظت استرادیول پلاسما 24ساعت بعد از خارج سازی سیدر و پروژسترون نیز هشت روز بعد از خارج سازی سیدر در خون میش ها اندازه گیری شد. علاوه بر آن برخی فراسنجه های خونی مانند گلوکز، کلسترول، تری گلیسیرید، پروتئین کل، آلبومین و آنزیم هایALP، AST و ALT نیز اندازه گیری شد. نرخ بروز فحلی و تعداد فولیکول های بزرگ، متوسط و کوچک بین تیمارها

همزمان سازی فحلی در میش ها اغلب با استفاده از پروژستوژن های مصنوعی به صورت ابزار های داخل واژنی به مدت 12 تا 14 روز انجام می شود. از بین دستگاه های آزاد سازی هورمونی داخل واژنی، اسفنج به دلیل قیمت مناسب توصیه می گردد. استفاده از این دستگاه های داخل واژنی می تواند باعث احتباس ترشحات واژن و ترشحات غیرطبیعی در هنگام خروج دستگاه شود که سبب تغییراتی در فلور باکتریایی واژن نموده و کاهش نرخ باروری را بدنبال خواهد داشت. این آزمایش به منظور بررسی اثر استفاده از اسفنج پوشش داده شده بانانوسیلور وتزریق پروبیوتیک در داخل واژن و تاثیر بر باروری و آبستنی انجام شد. این تحقیق بر روی 75 راس میش نژاد مهربان و رومانوف در قالب 3 تیمار 25(راس) انجام شد. تیمارها شامل: تیمار1- اسفنج معمولی (بدون پوشش نانو و بدون تزریق پروبیوتیک)، تیمار2- اسفنج دارای پوشش نانوسیلور و تیمار3-اسفنج با تزریق واژنی پروبیوتیک حاوی باکتری های لاکتوباسیل بودند. در روز صفر آزمایش یعنی روز اسفنج گذاری و روز 14 (اسفنج برداری) نمونه خون از میش ها به منظور آنالیز درصد گلبول های سفید (لنفوسیت، نوتروفیل، ائوزینوفیل، بازوفیل، مونوسیت) گرفته شد و به آزمایشگاه هماتولوژی دانشکده پیرادامپزشکی فرستاده شد. همچنین در روز اسفنج گذاری، اسفنج برداری و تشخیص آبستنی نمونه سواپ جهت کشت باکتریایی و شمارش تعداد کلونی در واحد حجم از بخش خلفی واژن انجام شد. همزمان نمونه سیتولوژی واژن جهت شناسایی و شمارش سلول های اپیتلیال (سلول اینترمدیت، سلول سوپرفشیال وسلول پارابیضال) و التهابی (نوترفیل ها و ماکروفاژها) گرفته شد. همچنین دمای واژن میش ها در روز اسفنج گذاری و 24 ساعت بعد از اسفنج گذاری با دماسنج اندازه گیری شد. تشخیص آبستنی میش ها 45 روز بعد از قوچ اندازی جهت ارزیابی باروری صورت گرفت. تجزیه تحلیل داده ها در یک طرح کاملا تصادفی با 3 تیمار و 25 تکرار صورت پذیرفت. نتایج نشان داد استفاده از پوشش نانونقره در زمان کاربرد اسفنج کاهش فلور میکروبی واژن نسبت به گروه را بدنبال داشت بطوریکه لگاریتم تعداد کلونی در هر میلی لیتر در گروه نانو از 93/3 در زمان اسفنج گذاری به 27/1 در زمان خارج کردن اسفنج کاهش یافت در حالیکه در گروه کنترل این شاخص از 9/3 به 5/5 افزایش نشان داد. همچنین استفاده از اسفنج با پوشش نانو و تزریق پروبیوتیک در واژن تاثیر معنی داری بر

تفاله گوجه فرنگی منبعی غنی از برخی عوامل تعدیل کننده سیستم ایمنی و فراسنجه های متابولیکی مانند لیکوپن، فولات، ویتامین C، ویتامین A، فنولیک ها و فلاونوئیدها است. با فرآوری کردن تفاله گوجه فرنگی ترکیبات یاد شده بهتر در دسترس حیوان قرار می گیرند و علاوه بر آن، این ماده غذایی می تواند برای مدت زمان طولانی تری نگهداری شود و می توان از آن به عنوان جایگزین خوراک طیور استفاده کرد. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی اثرات سطوح مختلف تفاله گوجه فرنگی فرآوری شده بر فراسنجه های خونی و پاسخ ایمنی نیمچه های تخمگذار رنگی بود. در این پژوهش 128 قطعه نیمچه تخمگذار رنگی نژاد گلپایگانی بطور تصادفی به 4 گروه تقسیم و در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار، 4 تکرار و 8 قطعه پرنده در هر تکرار انجام شد. تفاله گوجه فرنگی مورد آزمایش با استفاده از گونه باکتریایی باسیلوس سابتیلس و قارچ تریکودرماریسئی در مخزن مخصوص در مدت زمان 28 روز در دمای 30 درجه سانتی گراد فرآوری شد. تیمارها شامل؛ 1- تیمار شاهد (فقط جیره پایه بدون تفاله گوجه فرنگی فرآوری شده)2- جیره حاوی 5 درصد تفاله گوجه فرنگی فرآوری شده 3- جیره حاوی 10 درصد تفاله گوجه فرنگی فرآوری شده 4- جیره حاوی 15 درصد تفاله گوجه فرنگی فرآوری شده بود که به مدت 6 هفته به طول انجامید. به منظور چالش سیستم ایمنی، در هفته های چهارم و پنجم به پرنده های انتخابی در هر تیمار 1 میلی لیتر سوسپانسیون 3 درصد گلبول قرمز گوسفندی (SRBC) تزریق شد. سپس یک هفته و دو هفته پس از تزریق SRBC خون گیری انجام و غلظت آنتی بادی های کل و حساس به 2-مرکاپتواتانول به روش هماگلوتیناسیون تعیین شد. همچنین در پایان آزمایش به منظور تعیین فراسنجه های متابولیکی از هر پرنده نمونه خون اخذ و میزان گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، پروتئین کل، آلبومین، آنزیم های لاکتات دهیدروژناز، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین امینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز سرم های تهیه شده با استفاده از دستگاه اتوانالایزر تعیین شد. نتایج این پژوهش نشان داد که افزودن تفاله گوجه فرنگی فرآوری شده تاثیر معنی داری بر فراسنجه های گلوکز، کلسترول و تری گلیسیرید خون نیمچه ها نداشت (05/0P). تغذیه نیمچه های تخمگذار با تفاله گوجه فرنگی

هدف از این مطالعه بررسی اثر درمان هورمون GnRH آهسته رهش در روز 12 پس از تلقیح بر بهبودی تولیدمثلی گوسفندهای نژاد افشاری بود بدین منظور 83 رأس میش با سن 3-4 سال و میانگین وزن 55± 2/5 کیلوگرم با شرایط تغذیه یکسان به طور تصادفی برای این مطالعه انتخاب و به مدت 14 روز سیدر دریافت کردند بعد از خروج سیدر 500 واحد IU هورمون PMSG به صورت عضلانی تزریق شد همه میش ها 56 ساعت پس از حذف سیدر به روش لاپاراسکوپی تلقیح شدند .سپس میش ها به سه گروه تقسیم شدند . گروه اول هیچ هورمونی دریافت نکردند, سرم فیزیولوژی به میزان 5 سی سی (گروه شاهد).گروه دوم GnRH آهسته رهش به میزان 5 سی سی ،گروه سوم GnRH به میزان 50 میکروگرم،دریافت کردند.تشخیص آبستنی سونوگرافی در روز 30 و 45 روزگی انجام شده .به منظور ارزیابی غلظت پروژسترون و استروژن سرم خون میش ها در روزهای 12،17،22،30 بعد از تلقیح گرفته شد نتایج نشان داد که میزان درصد گیرایی در 30 و45 روزگی در تیمار GnRH حل شده در ژل نانو هیدروکسید آلومینیم به طور معنی داری با میانگین (%11/94) بالاتر از GnRH (50%/62)و گروه کنترل(94/52) بودو (p<0/05). درصد بره زایی در تیمار GnRH حل شده در نانو هیدروکسید آلومینیم نسبت به GnRH بدون حامل ازنظر میانگین عددی بالاتر بود اما اختلاف معنی داری نداشت .درصد از بین رفتن آبستنی در زیر 45 و بالای 45 روزگی ،درصد مرگ ومیر رویانی ،درصد مرگ میر جنینی تفاوت معنی داری بین تیمارها وجود نداشت (P>0/05). اما درصد فکاندیتی در تیمار GnRH حل شده در نانو هیدروکسید آلومینیم بالاتر(%100) از GnRH بدون حامل(%25/81) بود P>0/05))، و در گروه بعدی درصد فکاندیتی GnRH بدون حامل (%75/93)و گروه کنترل (23/88%)بالاتر از GnRH حل شده در نانو هیدروکسید آلومینیم (47/76%) بود P>0/05))،درصد تزاید گله تفاوت معنی داری نداشت P>0/05))، تفاوت معنی داری در نسبت جنسیت بره های نر به ماده در بین تیمارها مشاهده شد (p<0/05) غلظت پروژسترون سرم خون در زمان های مختلف اختلاف معنی داری نداشت (P>0/05).اما در هر تیمار در زمان های مختلف معنی دار نبود(P>0/05) . بیشترین میزان پروژسترون در گروه حاوی گنادورولین بدون حامل با میانگین 37/31 و حل شده در ژل نانو هیدروکسید آلومینیم با میانگین 65/4 مشاهده شد و در تیمار گروه بعدی بیشترین میزان پروژسترون با میانگین 74/30 در تیمار GnRH حل شد

تزریق تک دوز GnRH در پروتوکل های همزمان سازی فحلی مبتنی بر αPGF2 و GnRH نمی تواند باعث بروز پالس های LH لازم برای بلوغ فولیکول و بروز علائم فحلی شود لذا ممکن است کاهش سرعت رهاسازی و افزایش ماندگاری GnRHپس از تزریق، بلوغ فولیکول و بروز علائم فحلی را بهبود بخشد. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی اثر تزریق GnRH حل شده در ژل نانوهیدروکسید آلومینیوم (نانوآلوم) و پروپیلن گلیکول بر همزمان سازی چرخه فحلی، القاء تخمکریزی و بازده تولیدمثلی پس از تلقیح مصنوعی درگوسفند نژاد مهربان بود. در فصل تولیدمثلی تعداد 67 رأس میش بالغ غیرآبستن (با میانگین وزنی33/5±72/57 کیلوگرم، سن2-4 سال و نمره بدنی 5/3-3) انتخاب و فحلی با تزریق50 میکروگرمGnRH هنگام کاشت اسفنج پروژسترونی و 5 میلی گرم دینوپروست ترومتامول هنگام برداشت اسفنج (7 روز بعد) همزمان شد. میش ها هنگام برداشت اسفنج بطور تصادفی به چهار تیمار تقسیم شدند. در تیمار 1 در زمان برداشت اسفنج هر راس میش 400 واحد بین المللیeCG دریافت کرد، در تیمار2 و 3 هر راس میش 36 ساعت پس از برداشت اسفنج به ترتیب 50 میکروگرم GnRH حل شده در ژل نانوهیدروکسیدآلومینیوم و یا پروپیلن گلیکول بصورت زیرجلدی دریافت کرد، در تیمار 4 هر راس میش 56 ساعت پس از خارج-سازی اسفنج 50 میکروگرم GnRH حل شده در آب مقطر بصورت عضلانی دریافت کرد. همه میش ها 56 ساعت پس از برداشت اسفنج به روش لاپاراسکوپی تلقیح شدند. غلظت استرادیول (E2) پلاسما 36 و 56 ساعت پس از برداشت اسفنج و میزان تخمکریزی و غلظت پروژسترون (P4) 11 روز پس از تلقیح اندازه گیری شد. در زمان تلقیح، تعداد میش های فحل تعیین و وضعیت فحلی بر اساس تونوسیته رحم درجه بندی گردید. میزان گیرایی، فکاندیتی و تزاید گله پس از زایمان محاسبه شد. درصد بروز فحلی، کیفیت فحلی، درصد وقوع تخمکریزی، تعداد تخمک های آزاد شده به ازای هر میش و غلظت P4 پلاسما بین تیمارها مشابه بود. در تیمار 1 غلظت E2 36ساعت بعد از برداشت اسفنج بیشتر بود (05/0>P) اما، 56 ساعت بعد از برداشت اسفنج بین تیمارها تفاوتی نداشت. در تیمار4 درصد گیرایی نسبت به میش های تخمکریزی کرده بطور معنی داری بیشتر از تیمار3 بود (05/0>P) اما، نسبت به میش های تلقیح شده بین تیمارها تفاوت معنی داری مشاهده نشد. درصد بره زایی، مرگ و میر جنینی بالای 45 روز، فکاندیتی و تزایدگله بین تیمارها مشابه بود

چکیده: یکی از بیماری های مهم مشترک و خطرناک بین انسان و دام بروسلوز است. شیوع این بیماری مشترک در دنیا بالا بوده است و در تعداد زیادی از کشورها و از جمله ایران، این بیماری به صورت بومی دیده می شود. هدف از این مطالعه، بررسی آلودگی نمونه های شیر شهرستان دورود به بروسلا و وضعیت میزبان های غیر اختصاصی بروسلا آبورتوس و بروسلا ملی-تنسیس با استفاده از آزمایش PCR است. 96 نمونه از شیر گوسفندان شهرستان دورود استان لرستان اخذ گردید. DNA به طور مستقیم از شیر ها استخراج شد و بعد تست PCR برای همه ی نمونه ها گذاشته شد. نتایج نشان داد که از کل 96 نمونه، 16 نمونه (66/16%) برای جنس بروسلا مثبت بودند و بعد از انجام تست PCR برای تشخیص جنس، 6 نمونه (25/6%) فقط بروسلا آبورتوس مثبت بودند، 1 نمونه (04/1 %) فقط بروسلا ملی تنسیس مثبت بود، 5 نمونه (20/5%) برای هر دو گونه بروسلا آبورتوس و بروسلا ملی تنسیس مثبت بود و 4 نمونه (16/4 %) برای دیگر گونه های دیگر بروسلا مثبت بودند. با توجه به نتایج مطالعه حاضر، نمونه های مثبت گونه ی بروسلا آبورتوس از بروسلا ملی تنسیس بیشتر بود و همچنین بعضی ازنمونه ها هم زمان به هر دو گونه بروسلا آبورتوس و بروسلا ملی تنسیس آلوده بودند. در ادامه پیشنهاد می شود برای تشخیص باکتری بروسلا و تعیین گونه های بروسلا در نمونه های شیر گله های گوسفند از آزمون PCR استفاده شود.

چکیده: بروسلوز نام عمومی است که برای عفونت های حیوانی و انسانی ناشی از چندین گونه از جنس بروسلا استفاده می شود. بروسلوز یکی از مهم ترین و گسترده ترین بیماری های مشترک بین انسان و دام در جهان است. از شش گونه ی بروسلا که به عنوان عامل بیماری انسان شناخته شده است، بروسلا ملی تنسیس بیشترین تاثیر را بر سلامت عمومی دارد زیرا این گونه بدخیم ترین گونه است و بیشترین شیوع را در جمعیت نشخوارکنندگان کوچک در بسیاری از مناطق جهان دارد. گونه های بروسلا باکتری های میله ای، کوچک و گرم منفی (5/0-7/0×6/0-5/1 میکرومتر) هستند که اغلب کوکوباسیل به نظر می رسند. رایج ترین راه ابتلای انسان به این بیماری خوردن یا نوشیدن لبنیات غیرپاستوریزه است. به دلیل اقبال اخیر مردم از شیرهای با منشا نشخوارکنندگان کوچک، برآن شدیم که وضعیت دفع ژنوم باکتری بروسلا در بزها به عنوان یک منبع جدید تولید شیر را بررسی کنیم. در این مطالعه، 96 نمونه شیر بز از گله های بز 7 منطقه (اسدخانی، دره گرگ، جهان آباد، کاروانه، کناروند، شاهویران و شیشه) واقع در شهرستان بروجرد جمع آوری و برای انجام تست های آزمایشگاهی به دانشکده پیرادامپزشکی دانشگاه بوعلی سینا همدان انتقال یافت. بعد از استخراج DNA از نمونه های شیر، شناسایی جنس بروسلا و گونه های بروسلا ملی تنسیس و بروسلا آبورتوس با استفاده از پرایمرهای اختصاصی با آزمون PCR انجام شد و در نهایت نتایج مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که 4/34% (33 نمونه شیر) به باکتری بروسلا آلوده بودند که بیشترین درصد آلودگی متعلق به مناطق شیشه و اسدخانی با 7/91% و 3/58% و کمترین درصد آلودگی متعلق به مناطق جهان آباد و کاروانه با مقدار فراوانی 3/8% بود. شیوع حضور ژنوم گونه بروسلا ملی تنسیس در منطقه ی جهان آباد، کاروانه و شیشه 33/8% و همینطور شیوع حضور ژنوم گونه بروسلا آبورتورس در منطقه ی شیشه 67/66% برآورد شد. حضور بروسلا در بز می تواند نه تنها به دلیل بروسلا ملی تنسیس، بلکه به دلیل بروسلا آبورتوس نیز ایجاد شود. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که متاسفانه بیماری در شهرستان بروجرد و به خصوص دو منطقه تابعه شامل شیشه و اسدخانی از شیوع بالایی برخوردار است و بنابراین مراجع ذیربط باید هرچه سریع تر در جهت کاهش شیوع این بیماری در این مناطق ذکر شده، اقدامات لازمه را انجام دهند.

اشریشیا کلی یک باکتری است که بیماری ورم پستان را در گاوهای شیری ایجاد نموده و باعث کاهش تولید شیر، تغییر در ترکیب و کیفیت شیر و حتی مرگ گاوهای شیری را سبب می‎شود. عوامل متعددی از جمله اشریشیا کلی در ایجاد بیماری ورم پستان نقش داشته، و در 80 درصد موارد ورم پستان کلی‎فرمی یافت می‎شود. اعتقاد بر این است که تشکیل بیوفیلم‎ در بسیاری از بیماری‎ها از جمله در ورم پستان نقش داشته و تشکیل بیوفیلم می تواند شرایط مناسبی را برای ماندگاری باکتری در این محل فراهم نماید. بیوفیلم اجتماع باکتریایی است که در آن باکتری‎ها به یک سطح زنده یا غیر زنده اتصال داشته و در یک ماتریکس خارج سلولی محصور شده اند. بیوفیلم یک خاصیت مهم برای حدت و بیماری‎زایی اشریشیا کلی است که در پاسخ به سیگنال های مختلف محیطی تشکیل شده و ژن‎های زیادی از جمله ژن‎ csgD، pgaC و ariR در تشکیل آن نقش دارد. به همین دلیل مطالعه حاضر با هدف بررسی فنوتیپی توانایی تشکیل بیوفیلم در جدایه‎های بدست آمده از نمونه‎های شیر گاو‎های مبتلا به ورم پستان بالینی و همچنین جستجوی مولکولی ژن‎های مذکور در آن‎ها انجام شد. نتایج بررسی فنوتیپی توانایی تشکیل بیوفیلم با روش میکروتیتر پلیت در این تحقیق نشان داد که از 62 جدایه مورد مطالعه، 27 جدایه (54/43%) توانایی تشکیل بیوفیلم را داشت و 35 جدایه (45/56%) توانایی تشکیل بیوفیلم را نداشت، از 27 جدایه تشکیل دهنده بیوفیلم، 4 جدایه (45/6%) تشکیل دهنده بیوفیلم قوی، 19 جدایه (65/30%) تشکیل دهنده بیوفیلم متوسط، 4 جدایه (45/6%) تشکیل دهنده بیوفیلم ضعیف بودند، و رابطه آماری معنی‎دار بین جدایه‎های تشکیل دهنده و عدم تشکیل بیوفیلم مشاهده نشد (374/0=P). همچنین نتایج آزمون Multiplex PCR نشان داد که ژن ariR در 61 جدایه (38/98%)، ژن csgD در 62 جدایه (100%)، ژن pgaC در 58 جدایه (54/93%) حضور داشته، و در 57 جدایه (94/91%)، حضور همزمان هرسه ژن مشاهده شد، و رابطه آماری معنی‎دار بین نتایج فنوتیپی تشکیل بیوفیلم با نتایج ژنوتیپی وجود نداشت (123/0=P). بنابراین به نظر می‎رسد اگرچه حضور این ژن‎ها در تشکیل بیوفیلم نقش موثری دارد، ولی احتمالا حضور سایر ژن‎ها نیز جهت کسب توانایی تشکیل بیوفیلم در جدایه‎ها نقش بسزایی دارد.

چکیده: ورم پستان یکی از شایع ترین بیماری‎ها و از نظر اقتصادی، مهمترین بیماری در صنعت پرورش گاو شیری به شمار می آید که می‎تواند باعث تحمیل خسارت های اقتصادی فراوان به صنعت دامپروی شود. در میان عوامل مسبب ورم پستان در گاو، استافیلوکوکوس ‎اورئوس به عنوان یکی از اصلی‎ترین عوامل باکتریایی مطرح می باشد که اشکال مختلف ورم پستان را ایجاد می‎کند و بویژه نوع تحت بالینی آن از نظر اقتصادی بسیار با اهمیت است. لذا مطالعه حاضر با هدف جداسازی استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه های شیر جمع آوری شده از گاوداری های سنتی شهرستان بهار در سال 1400 انجام شد. بدین منظور تعداد 127 نمونه شیر از گاو های به ظاهر سالم جمع‎آوری و آزمون ورم پستان کالیفرنیایی (CMT) بر روی تمامی نمونه ها انجام شد. سپس به منظور جداسازی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس، نمونه های شیر بر روی محیط بلاد آگار کشت داده شدند. در ادامه جدایه های با استفاده از تست های بیوشیمیایی مانند رنگ‎آمیزی گرم، تست کاتالاز و واکنش در محیط کشت مانیتول سالت آگار مورد شناسایی اولیه قرار گرفتند. سپس هویت تمام جدایه های مشکوک به استافیلوکوکوس اورئوس با استفاده از آزمون PCR و بررسی حضور ژن femA، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که از 127 نمونه شیر اخذ شده، 91 نمونه (65/71%) در CMT دارای امتیاز بالا بودند. همچنین نتیجه کشت باکتریاییِ 89 نمونه (08/70%) در محیط بلاد آگار مثبت بود. از 91 نمونه‎ای که در CMT امتیاز بالا داشتند، 77 (61/84%) نمونه از نظر کشت باکتریایی در محیط بلاد آگار مثبت بودند. در مجموع از 11 نمونه (66/8%) از 127 نمونه جمع آوری شده، باکتری استافیلوکوکوس اورئوس جدا شد که تمامی این نمونه ها در تست CMT نیز دارای امتیاز بالا بودند. همچنین مشخص شد که در ابتلا به ورم پستان تحت بالینی، استافیلوکوکوس اورئوس با سن، سابقه ورم پستان، شرایط بهداشتی گاوداری، سابقه سقط و فاصله از زایش کمتر از 150 روز، ارتباط دارد. نتایج این مطالعه نشان داد که ورم پستان تحت بالینی در گاوداری های سنتی شهرستان بهار شایع بوده و همچنین باکتری استافیلوکوکوس اورئوس به عنوان یکی از عوامل مسبب ورم پستان تحت بالینی گاو در شهرستان بهار مطرح می‎باشد. بنابراین پیشنهاد می شود اقدامات بهداشتی و مدیریتی به شکل مناسب و موثر تری صورت گیرد و شیوع ورم پستان تحت بالینی در بی

چکیده امروزه بواسطه گسترش زیاد مقاومت‎های آنتی‎بیوتیکی، بررسی حساسیت جدایه‎های باکتریایی نسبت به آنتی‎بیوتیک‎های مختلف و جستجوی ژن‎های دخیل در تکوین مقاومت‎های آنتی‎بیوتیکی از اهمیت بسیار بالایی برخودار است. این مساله بویژه در مورد باکتری‎های خانواده انتروباکتریاسه بارزتر می‎باشد. یکی از انواع ژن‎های موثر در این خصوص، اینتگرون‎ها هستند که در زمینه انتقال مقاومت‎های دارویی نقش بسزایی دارند. در واقع اینتگرون ها اجزای ژنتیکی متحرکی هستند که ژن های مقاومت دارویی را که در کاست های ژنی قرار دارند، بر روی پلاسمیدها، کروموزوم ها و ترانسپوزون ها جابجا می کنند و در نتیجه سبب انتقال ژن‎ها به صورت افقی در باکتری ها و تکوین مقاومت‎های چندگانه در آن ها سبب می شوند. لذا مطالعه حاضر با هدف جستجوی مولکولی اینتگرون‎های کلاس I، II و III در جدایه های اشریشیا کلی بدست آمده از نمونه های شیر ورم پستان بالینی گاو در شهرستان همدان ایران انجام شد. در این تحقیق 62 جدایه اشریشیا کلی که در مطالعات پیشین جداسازی و هویت آن ها بواسطه تست های بیوشیمیایی، کشت در محیط های اختصاصی و PCR اختصاصی اشریشیا کلی تایید شده بود، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که از 62 جدایه، 31 جدایه (50%) واجد ژن اینتگرون کلاس I و 6 جدایه (68/9%) واجد اینتگرون کلاس II بودند اما هیچ یک از جدایه ها از نظر اینتگرون کلاس III مثبت نبود و در میان آن ها، 5 جدایه (06/8%) بطور همزمان ژن‎های اینتگرون کلاس I و II را دارا بودند. بدین ترتیب نتایج مطالعه حاضر نشان داد که در مجموع حدود 52 درصد از جدایه‎های اشریشیا کلی مورد مطالعه، واجد حداقل یکی از ژن‎های اینتگرون‎ها بوده‎اند که نشان از شیوع درصد نسبتا بالایی از ژن‎های مرتبط با مقاومت‎های آنتی‎بیوتیکی در جدایه‎های دامی می‎باشد، هرچند نسبت به جدایه‎های اشریشیا کلی انسانی فراوانی به مراتب کمتری را نشان می‎دهد. لذا توصیه اکید می شود، به منظور جلوگیری از بقاء و انتشار سویه‎های باکتریایی مقاوم در منطقه و انتقال احتمالی مقاومت آنتی‎بیوتیکی به سایر باکتری ها، به بهداشت فردی، بهداشت دام و محیط و جلوگیری از استفاده بی رویه آنتی بیوتیک ها توجه جدی صورت گیرد. همچنین پیش از انتخاب آنتی‎بیوتیک درمانی، نسبت به انجام آزمون حساسیت آنتی‎بیوتیکی اقدام شود.

عفونت های باکتریایی یکی از عوامل اصلی مرگ و میر ماهیان پرورشی از جمله ماهی کپور می باشد. آئروموناس هیدروفیلا یکی از پاتوژن های فرصت طلب ساکن آب های شیرین و دستگاه گوارش ماهیان سالم است و موجب سپتی سمی همراه با خونریزی های جلدی و احشایی، تورم روده و مرگ می شود. وجود فاکتورهای حدت متعدد در آئروموناس هیدروفیلا موجب شدت و قدرت بیماری زایی این باکتری شده است. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی ژن های حدت لیپاز، الاستاز و آئرولیزین در جدایه های آئروموناس هیدروفیلای جدا شده از کپور ماهیان مشکوک به سپتی سمی هموراژیک در استخرهای پرورش ماهی گرم آبی استان گیلان بود. جامعه هدف در این مطالعه توصیفی تحقیقی، 42 جدایه آئروموناس بود که قبلاً با استفاده از روش های بیوشیمیایی و مولکولی به عنوان گونه آئروموناس هیدروفیلا تأیید شده بود. در مطالعه حاضر فراوانی ژن های حدت لیپاز (lip)، الاستاز (ahyB) و آئرولیزین (aerA) با استفاده از روش Multiplex PCR بررسی شد و نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS با استفاده از روش مربع کای مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج نشان داد که ژن lip با 90 درصد (38 جدایه) بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داد و ژن های aerA و ahyB به ترتیب با 88 درصد (37 جدایه) و 5/78 درصد (33 جدایه) در رتبه های بعدی جای گرفتند. همچنین از نظر پروفایل حدت ژنی، 5 پروفایل شناسایی شد که پروفایل aerA+, ahyB+,lip+ با 5/66 درصد (28) بیشترین فراوانی را داشت. ازاین رو با توجه به بالا بودن میزان حضور ژن های حدت و وجود چند ژن حدت به صورت هم زمان در یک سویه، قدرت بیماری زایی جدایه های مورد مطالعه ممکن است نسبت به سایر سوش ها بالاتر باشد. لذا با توجه به مشترک بودن این بیماری با انسان و احتمال انتقال چنین سویه هایی به انسان، رعایت موازین بهداشتی در جلوگیری از انتقال و انتشار آن لازم و ضروری است.

چکیده ورم پستان تحت بالینی به دلیل کاهش میزان تولید و کیفیت شیر گاوها، منجر به خسارت های اقتصادی فراوانی در صنعت دامداری می شود. استافیلوکوکوس اورئوس از جمله باکتری های شایع و رایج در ایجاد ورم پستان تحت بالینی در گاوهای شیری می باشد. هدف از مطالعه اخیر بررسی میزان فراوانی استافیلوکوکوس اورئوس در شیر گاوهای مبتلا به ورم پستان تحت بالینی در گاوداری های سنتی شهرستان فامنین بود. در این مطالعه، تعداد 103 نمونه شیر از هفت گاوداری سنتی شهرستان فامنین اخذ شد و در کنار یخ به آزمایشگاه میکروبیولوژی دانشکده پیرادامپزشکی انتقال یافت. ابتدا تست ورم پستان کالیفرنیا (CMT: California Mastitis Test) برای همه نمونه های شیر انجام گرفت. سپس بر اساس روش های کشت و آزمون های بیوشیمیایی، جداسازی و تشخیص اولیه استافیلوکوکوس اورئوس انجام گرفت و در نهایت برای تأیید هویت جدایه های مذکور، شناسایی ژن femA با استفاده از آزمون PCR انجام گرفت. از مجموع 103 گاو شیری نمونه برداری شده، 26 مورد (25%) با استفاده از آزمون CMT به عنوان گاوهای مبتلا به ورم پستان تحت بالینی تشخیص داده شدند. همچنین نتایج کشت باکتریایی 60 نمونه شیر (58%)، بر روی بلادآگار مثبت بود که 36 مورد (60%)، کوکسی های گرم مثبت بودند. با استفاده از آزمون‎های بیوشیمیایی، 9 جدایه (15%) از کوکسی های گرم مثبت، به عنوان گونه استافیلوکوکوس اورئوس شناسایی شدند که هویت تمامی آنها با استفاده از روش PCR نیز تأیید گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که میزان ورم پستان تحت بالینی در گاوداری های سنتی فامنین نسبتا بالا می‎باشد. علی رغم اینکه فراوانی نمونه‎های شیر آلوده به باکتری استافیلوکوکوس اورئوس کمتر از 10 درصد (73/8%) بوده است، آلودگی باکتریایی این نمونه‎ها حدود 60% بوده است، لذا پیشنهاد می‎شود راهکارهای پیشگیرانه و درمانی موثر تری به منظور جلوگیری از خسارت های این بیماری در نظر گرفته شود.

سدیم هیدرو سولفیت (سدیم دی تیونیت) با نام تجاری بلانکیت یک افزودنی غذایی گوگردی است که در صنایع قند به عنوان ماده ی سفید کننده و برای بهبود ظاهری محصولات قندی مختلف استفاده می شود. بسیاری از مطالعات عوارض جبران ناپذیر استفاده از این ماده در صنایع غذایی و مصرف بیش از حد آن نزد مصرف کننده را گزارش کرده اند. هدف از این مطالعه بررسی اثر وابسته به دوز مصرف سدیم‎هیدروسولفیت بر سیستم تولیدمثلی موش های صحرایی بالغ نر بود. در این مطالعه از 30 موش صحرایی نر بالغ با وزن میانگین 250-300 گرم استفاده شد. حیوانات به طور تصادفی به پنج گروه 6 تایی شامل: گروه کنترل و 4 گروه دریافت کننده بلانکیت با دوز های mg/kg1، 5، 25و 125 تقسیم شدند. تیمار با بلانکیت به مدت 48 روز و به روش گاواژ انجام شد. بعد از اتمام دوره تیمار، نمونه خون از قلب برای ارزیابی های سرولوژیکی، بافت بیضه و اسپرم برای ارزیابی پارامتر های اسپرم از رت ها تهیه شد. بعد از تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی های اختصاصی، نمونه ها در زیر میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج حاصل بیانگر این بود که مصرف سدیم دی تیونیت به صورت وابسته به دوز، بر روی کیفیت و تعداد اسپرم ها اثرات منفی داشت و درصد ناهنجاری های اسپرم را افزایش داد. نتایج ما نشان داد که مصرف سدیم هیدروسولفیت در رت های مورد مطالعه، منجر به ایجاد آسیب در بافت بیضه شد و شاخص های اسپرماتوژنز را کاهش داد. همچنین افزایش مالون دی آلدئید(MDA) و کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی کل (TAC) در رت هایی که در معرض سدیم دی تیونیت بودند مشاهده شد. علاوه براین مصرف سدیم دی تیونیت بطور معنا داری (05/0 >p) و به صورت وابسته به دوز موجب کاهش سطح بیان ژن Bcl-2 و افزایش سطح بیان ژن های BAX و Caspase-3 در بافت بیضه رت های تحت تیمار شد که این امر می تواند به دلیل القای آپوپتوز در رت های تحت تیمار باشد. از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که مصرف سدیم دی تیونیت می تواند از طریق کاهش کیفیت اسپرم، تداخل در اسپرماتوژنز طبیعی بیضه، آسیب به بافت بیضه و القای آپوپتوز در آن به سیستم تولید مثلی رت ها آسیب وارد کند و میزان باروری را کاهش دهد

چکیده: بیماری ورم پستان که عبارت است از التهاب بافت پستانی به دلایل مختلفی از جمله باکتری ها ایجاد می شود. باکتری اشریشیا کلی پاتوژن محیطی غالب است و به طور معمول در پستان گاو تشکیل کلنی داده و بعنوان یک عامل خطر درایجاد ورم پستان محسوب می شود. در اشریشیا کلی بیماری زا تعدادی ژن کد کننده فاکتور های حدت مانند stx1، stx2، iss و sitA وجود دارد، که در بیماری زایی باکتری نقش مهمی دارند. هدف از انجام این مطالعه بررسی حضور ژن های حدت stx1، stx2، iss و sitA در اشریشیا -کلی های جدا شده از شیر گاوهای مبتلا به ورم پستان در گاوداری های صنعتی شهرستان همدان بود. روش کار: در این مطالعه 67 نمونه اشریشیا کلی که توسط تست مولکولی واکنش زنجیره پلیمراز با جستجوی ژن phoA مورد تایید هویت قرار گرفتند، با استفاده از تکنیک MultiPlex PCR PCR حضور ژن های حدت stx1، stx2، iss و sitA مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: از 67 جدایه، 29 جدایه (28/43%) دارای ژن sitA،23 جدایه (32/34%) دارای ژن iss، 4 جدایه (97/5%) دارای ژن stx2 و یک جدایه (49/1%) دارای ژن stx1 بودند. از 67 جدایه مورد آزمایش تعداد 17 جدایه (37/25%) فقط دارای یک ژن بودند، که 11 جدایه (91/17%) فقط ژنsitA ، 5 جدایه (95/8%) دارای ژن iss و یک جدایه (49/1%) دارای ژن stx2 بودند. تعداد 15 جدایه (38/22%) دارای دو ژن iss و sitA با هم بود. تعداد 2 جدایه (98/2%) دارای سه ژن stx2، iss و sitA با هم بودند و تعداد یک جدایه (49/1%) دارای چهار ژن stx1، stx2، iss و sitAبا هم بودند. نتیجه گیری نهایی: نتایج این بررسی نشان داد که دو ژن حدت iss و sitA بیشترین فراوانی در جدایه ها نسبت به دو ژن حدت stx1 و stx2 داشت لذا این دو ژن حدت بترتیب در مقاومت نسبت به سرم و فراهم کردن آهن برای باکتری اشریشیا کلی نقش اصلی را دارند و باعث ایجاد ورم پستان که منجر به تحمیل خسارت اقتصادی به صنعت شیر می گردد.

ورم پستان در گاو، یک معضل محسوب می شود. عوامل ورم پستان واگیر دار و محیطی می باشد که اشریشیا کلی جزء عوامل محیطی می باشد. باکتر ی اشریشیا کلی دارای عوامل حدت بسیاری می باشد. این مطالعه با هدف بررسی حضور ژن های عامل حدت fimC، iutA، hlyA و cvaA/B در اشریشیا کلی مولد ورم پستان انجام شده است. در این مطالعه تعداد 67 جدایه باکتری اشریشیا کلی از گاوهای مبتلا به ورم پستان پس از تأیید مولکولی هویت جدایه ها با آزمایش PCR برای جستجوی حضور ژن phoA ، جهت بررسی حضور ژن های حدت fimC، iutA، hlyA و cvaA/B با روش MultiplexPCR مورد ارزیابی قرار گرفت. که67 جدایه (100 %) دارای ژن fimC، 16 جدایه (8/23 %) دارای ژن hlyA، 11 جدایه (42/16 %) دارای ژن cvaA/B و 11جدایه (42/16 %) دارای ژن iutA بودند. از 67 جدایه مورد آزمایش تعداد 40 جدایه ( 7/59 %) فقط دارای یک ژنfimC بودند. تعداد 18 جدایه (8/26 %) فقط دارای دو ژن با هم، تعداد 7 جدایه ( 4/10 %) دارای سه ژن با هم و تعداد 2 جدایه (9/2 %) دارای چهار ژن توأم بودند. تمام جدایه ها دارای ژن fimC بودند که نشان دهنده حضور موثر فیمبریه نوع 1 در حدت اشریشیا کلی می باشد. ارتباط معنی داری در حضور توأم ژنها به دست نیامد. نتیجه گیری: چنین به نظر می رسد که تنها سویه های ویژه ای از اشریشیا کلی بطور ذاتی دارای فاکتور حدت می باشند. فاکتورهای حدت، اشریشیا کلی را قادر می سازد تا بیماری ایجاد کند. بیماری ورم پستان که آنها ایجاد می کنند، خارج روده ای می باشد و منجر به این فرضیه می شود که فاکتورهای حدت منجر به ماندگاری اشریشیا کلی در محیط خارج روده ای می گردد.

به دنبال رشد و گسترش سریع آبزی پروری در کشور بروز برخی مشکلات منجر به ایجاد خسارت به این صنعت گردیده است. برآورد می شود سالانه 10 درصد تولیدات آبزیان در کشور به صورت مستقیم در اثر بیماری ها از بین رفته و خسارات بیشتری نیز به صورت غیرمستقیم مانند کاهش تولید، کاهش وزن و کاهش بازدهی غذایی وارد می شود. الگوی تلفات، علائم درمانگاهی و کالبدگشایی و نیز آزمایش های باکتری شناسی نمونه های بدست آمده از تلفات این مزارع حضور گونه های آئروموناس های متحرک را تأیید کرده است. آئروموناس ها از عوامل باکتریایی هستند که به صورت بسیار پنهان خسارت های گسترده ای را به مزارع پرورش ماهی وارد می نمایند. آئروموناس هیدروفیلا عامل اصلی سپتی سمی هموراژیک در ماهیان آب شیرین از قبیل کپور ماهیان، مار ماهی، شیر ماهی، گربه ماهی کانالی، تیلاپیا و آیو می باشد. اگر چه این باکتری معمولا پاتوژن ثانویه است، اما در مواقعی نیز به صورت اولیه عامل مرگ و میر زیادی در مزارع پرورش ماهی می باشد و به عنوان یکی از عوامل مهم بیماری زا در ماهیان گرمابی مطرح است. آئروموناس هیدروفیلا یک باکتری هتروتروف، گرم منفی، میله ای شکل و متحرک است که به وسیله یک تاژک قطبی حرکت می کند و به طور عمده در مناطقی با آب و هوای گرم یافت می شود . در این مطالعه، 100 نمونه کپورماهی از مناطق مختلف استان گیلان جمع آوری گردید و جهت انجام تست های تکمیلی به آزمایشگاه انتقال یافت. تعداد 85 مورد از کلیه ماهی و 15 مورد از پوست و زخم های پوستی نمونه برداری صورت پذیرفت. پس از انجام تست های بیوشیمیایی 51 نمونه آئروموناس هیدروفیلا تشخیص داده شد و سپس تایید نهاییآئروموناس هیدروفیلا با استفاده از پرایمرهای اختصاصی و با ردیابی قطعه ی ژنی 16s rRNA rDNA با آزمون PCR انجام شد که پس از انجام آزمون PCR تعداد 42 جدایه آئروموناس هیدروفیلا تشخیص داده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که از نظر تست های بیوشیمیایی 51% نمونه ها و با استفاده از روش مولکولی 42% نمونه ها آئروموناس هیدروفیلا بوده اند. بنابراین با توجه به وقوع موارد متعدد بالینی بیماری در سال های اخیر در کشور و مشاهده تلفات سنگین حاصل از بیماری در استخرهای پرورش کپور ماهیان در فصول گرم سال و نیز با توجه به عدم امکان کنترل عفونت های آئروموناسی به دلیل وابستگی آن به فاکتورهای دخیل در وقوع بیماری و عدم امکان در

داروهای ضد میکروبی از جمله معروف ترین داروها هستند که در صورت استفاده درست از آنها نجات بخش خواهند بود و استفاده نادرست و نابجا، باعث افزایش هزینه، ایجاد عوارض و بروز مقاومت دارویی می گردد. مقاومت باکتریایی زمانی ایجاد می شود که تجویز یک آنتی بیوتیک خاص با دوز معمول در بدن یا در محیط کشت قادر به از بین بردن یا مهار رشد یک سویه باکتریایی نباشد. این موضوع از جنبه عدم موفقیت در درمان بیماری های عفونی و از نظر مسائل اقتصادی بسیار اهمیت دارد. عفونت های ناشی از آئروموناس هیدروفیلا باعث تلفات سنگین در مزارع پرورش ماهی شده و خسارات اقتصادی شدیدی را به صنعت آبزی پروری وارد کرده است. کنترل عفونت ناشی از آئروموناس هیدروفیلا منوط به کنترل عوامل استرس زا می باشد. در صورت شیوع بیماری بعلت عدم امکان تعیین عوامل استرس زا و یا عوامل عفونت زای اولیه بایستی اقدام به درمان خوراکی آنتی بیوتیک ها نمود. مقاومت باکتری های مولد سپتی سمی هموراژیک به آنتی بیوتیک های معمول باعث عدم درمان کپور ماهیان مبتلا و گسترش بیماری در استخر های پرورش شده و نیاز به استفاده از آنتی بیوتیک های دیگر را به دنبال دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی فنوتیپی و ژنوتیپی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی بر روی42 سویه آئروموناس هیدروفیلا که در مطالعه قبلی از نمونه های کپور ماهیان مشکوک به سپتی سمی هموراژیک از استخر های پرورش ماهیان گرم آبی استان گیلان جدا سازی شده و هویت آنها از نظر فتوتیپی و ژنوتیپی تایید شده بود، صورت گرفت. ابتدا در مطالعه فتوتیپی به بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی به روش انتشار دیسک پرداخته و سپس حضور ژن های مقاومت (dfrA1-like، tetA ، sul1، blaTEM و qnrA) با استفاده از تکنیک PCR بررسی شد. در بررسی فنوتیپی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی بیشترین مقاومت در بین جدایه های مورد بررسی، مربوط به آنتی بیوتیک های کلیندامایسین (100 درصد)، اکسی تتراسایکلین (23/95 درصد)، اگزالینیک اسید (9/88 درصد)، آمپی سیلین (95/80 درصد)، پنی سیلین (57/78 درصد)، تتراسایکلین (19/76 درصد) ،کلرامفنیکل (8/73 درصد) و کمترین مقاومت در بین جدایه ها مربوط به آنتی بیوتیک های سولتریم (4/19درصد)، آموکسی سیلین و سیپروفلوکساسین(66/16درصد) مشاهده گردید. بر اساس نتایج الکتروفورز محصولاتPCR ، از تعداد42 ایزوله آئروموناس هیدروفیلایجدا شده ، تعداد 17 جدایه (47/40درص

تب کیو یک بیماری مشترک بین انسان و دام می باشد، که عامل آن باکتری ریکتزیائی،داخل سلولی اجباری به نام کوکسیلا بورنتی است. گاو، گوسفند و بز مخازن اصلی عفونت برای انسان می باشند. حیوانات آلوده تعداد بسیار زیادی باکتری را در ادرار، مدفوع، شیر و نیز از طریق جفت و مایعات جنینی دفع می کنند. هدف از مطالعه حاضر جستجوی مولکولی کوکسیلابورنتی در نمونه های شیر گله های بز در شهرستان بروجرد بود. در این مطالعه، 96 نمونه شیر بز از 7 گله بز واقع در شهرستان بروجرد جمع آوری و برای انجام تست های آزمایشگاهی به دانشکده پیرادامپزشکی دانشگاه بوعلی سینا انتقال یافت. در ادامه بعد از استخراج DNA از نمونه های شیر، شناسایی کوکسیلابورنتی با استفاده از پرایمرهای اختصاصی Trans1 , 2با آزمون Trans- PCRانجام شد. در این مطالعه 26 نمونه(08/27درصد) از 96 نمونه شیر بزهای مورد مطالعه (13/36-03/18 درصد با فاصله اطمینان 95 درصد) در آزمون PCRآلودگی با DNA کوکسیلابورنتی داشتند. آلودگی درنمونه های شیر بز ارتباط معنی دار با فصل سال داشت (05/0>p). میزان آلودگی با شکم زایش و سن بزها ارتباط معنی داری نداشت (05/0<.(p نتایج مطالعه حاضر نشان داد که عفونت ناشی از کوکسیلا بورنتی در گله های بز شهرستان بروجرد وجود دارد و بنابراین دامداران و مسئولان ذیربط باید اقدامات مؤثری را جهت کنترل و یا پیشگیری از این عفونت ها انجام دهند.

ﻛﻮﻛﺴﻴﻼ ﺑﻮرﻧﺘﻲ یک باکتری داخل سلولی اجباری و ﻋﺎﻣﻞ ﻣﺴﺒﺐ ﺗﺐ ﻛﻴﻮ در اﻧﺴﺎن و ﺣﻴﻮاﻧﺎت اﺳﺖ. حیوانات اهلی مثل ﮔﺎو، ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ و ﺑﺰ ﻣﺨﺎزن اﺻﻠﻲ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﺑﺮای اﻧﺴﺎن ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ. آلودگی با کوکسیلا بورنتی در حیوانات بیشتر بدون علائم است، اما می تواند سبب سقط جنین، زایمان زودرس، ناباروری و عفونتهای رحمی بشود و به دنبال آن تعداد زﻳﺎدی ﺑﺎﻛﺘﺮی در ادرار، ﻣﺪﻓﻮع، ﺷﻴﺮ و ﻧﻴﺰ از ﻃﺮﻳﻖ ﺟﻔﺖ و ﻣﺎﻳﻌﺎت ﺟﻨﻴﻨﻲ دﻓﻊ ﻣﻲ شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی وضعیت شیوع کوکسیلا بورنتی در شیر گوسفندان اطراف شهر دورود بوده است. در این مطالعه 96 نمونه شیر گوسفند از 8 منطقه واقع در شهرستان دورود در طی چهار فصل و هر فصل 24 نمونه جمع آوری و برای انجام تست های آزمایشگاهی به دانشکده پیرادامپزشکی دانشگاه بوعلی سینا انتقال یافت. ابتدا با استفاده از تست ورم پستان کالیفرنیا (CMT) و شمارش سلول های سوماتیک (SCC)، احتمال وجود ورم پستان تحت بالینی مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه بعد از استخراج DNAی تام کل نمونه های شیر، شناسایی مولکولی کوکسیلا بورنتی با استفاده از پرایمرهای اختصاصی (Trans 1, Trans 2) با آزمون PCR Trans - انجام شد. نتایج مطالعه شیوع کوکسیلا بورنتی در فصول مختلف متفاوت بود. با توجه به جداول آمار توصیفی در مورد کل داده های گردآوری شده در فصول و مناطق مختلف مشاهده شد که 17/79 درصد نمونه ها منفی و 83/20 درصد آن ها مثبت بود. میزان آلودگی در فصل بهار و زمستان نسبت به نمونه های فصول پاییز و تابستان بیشتر بود، شیوع عفونت کوکسیلا بورنتی در فصول مختلف، ارتباط معنی داری مشاهده شد (05/0> P). از نظر تست CMT، 62/15 درصد و SCC، 25 درصد نمونه های شیر با امتیاز بالا بودند. همچنین در این مطالعه ارتباط بین سن، تعداد شکم زایش دام، شاخص های CMT و SCC با میزان شیوع کوکسیلا بورنتی مورد بررسی قرار گرفت که ارتباط معنی داری مشاهده نشد (05/0 < P). نتایج این مطالعه شیوع نسبتاً بالا کوکسیلا بورنتی در جمعیت گوسفند در این منطقه از کشور را نشان داد. شیر گوسفند می تواند یکی از منابع بالقوه تب کیو در ایران باشد.

داروهای ضد میکروبی از جمله معروفترین داروها هستند که در صورت استفاده درست از این داروها نجات بخش خواهند بود و استفاده نادرست و نابجا، باعث افزایش هزینه، ایجاد عوارض و بروز مقاومت دارویی می گردد. مقاومت باکتریایی زمانی ایجاد می شود که تجویز یک آنتی بیوتیک خاص با دز معمول در بدن یا در محیط کشت قادر به از بین بردن یا مهار رشد یک سویه باکتریایی نباشد. این موضوع از جنبه عدم موفقیت در درمان بیماری های عفونی و از نظر مسائل اقتصادی بسیار اهمیت دارد. باکتری اشریشیاکلی از جمله پاتوژن های مشترک بین انسان و دام است که از عوامل ایجاد ورم پستان در گاو می باشد. بیماری ورم پستان، به عنوان پرهزینه ترین بیماری گاو شیری در دنیا شناخته شده است. درمان این بیماری عمدتاً براساس آنتی بیوتیک درمانی بوده و این امر باعث شده که یکی از معمول ترین علت استفاده از آنتی بیوتیک ها در گاوداری های شیری، درمان این بیماری باشد. مقاومت باکتری های مولد ورم پستان به آنتی بیوتیک های معمول باعث عدم درمان گاوهای مبتلا و گسترش بیماری در گله شده و نیاز به استفاده از آنتی بیوتیک های دیگر را به دنبال دارد. مطالعه حاضر بر روی67جدایه اشریشیا کلی که در مطالعات قبلی از نمونه های شیر گاوهای مبتلا به ورم پستان جدا شده و هویت آنها از نظر فتوتیپی و ژنوتیپی تایید شده بود، صورت گرفت. بدین منظور ابتدا جدایه ها با استفاده از محیط های کشت غنی کننده احیاء شدند و سپس DNA آنها با استفاده از روش جوشاندن استخراج گردید. در ادامه با استفاده از تکنیک PCR به بررسی حضور ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی blaTEM، qnrA و A aad در این جدایه ها پرداخته شد و در انتها داده های بدست آمده به روش توصیفی تحلیل گردید. بر اساس نتایج الکتروفورز محصولات ) PCR حاصل از استخراج DNA) و براساس روش توصیفی، از تعداد 67 ایزوله اشریشیا کلی جدا شده از نمونه های ورم پستان بالینی گاو، تعداد 11 جدایه دو ژن aadAو blaTEM و 14 جدایه فقط ژن blaTEM و 12 جدایه تنها ژن aadAو 28جدایه هیچ یک از ژن های مقاومت را نداشتند. هیچ جدایه ای از جدایه های اشریشیاکلی دارای ژن qnrA نبود. همچنین بر اساس نتایج الکتروفورز محصولات PCR (حاصل از استخراج پلاسمید جهت جسجوی ژن qnrA) هیچ جدایه ای واجد باند موردنظر نبود.

این آزمایش به منظور بررسی اثر مکمل سلنیوم و کروم بر قابلیت نگهداری بصورت سرد و منجمد منی در قوچ های نژاد مهربان و بارور کردن میش ها توسط قوچ های تحت تیمار کروم انجام شد. این آزمایش بصورت فاکتوریل 2×2 و در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 3 تکرارصورت گرفت. تعداد 20 رأس قوچ بالغ حدوداً 2- 4 ساله با میانگین وزنی 70 کیلوگرم که از سلامت عمومی کامل برخوردار بودند به طور تصادفی در 4 گروه آزمایشی تقسیم شدند و به مدت 60 روز از تیمارهای آزمایشی تغذیه کردند. تیمار ها شامل: 1- تیمار شاهد (فقط جیره پایه) 2- تیمار سلنیوم (جیره پایه بعلاوه 6/0 میلی گرم سلنیوم به ازاء هر رأس قوچ در روز) 3- تیمار کروم (جیره پایه بعلاوه 1 میلی گرم کروم به ازاء هر رأس قوچ در روز) 4- تیمار کروم به همراه سلنیوم (جیره پایه بعلاوه 6/0 میلی گرم سلنیوم و 1 میلی گرم کروم به ازاء هر رأس قوچ در روز) بود. خوراک دهی هر روز در دو وعده صبح و بعد از ظهر انجام می شد. جهت تعیین خصوصیات کیفی و کمی منی قوچ ها، عملیات اسپرم گیری در هفته های 1، 2، 3، 4، 5 و 6 آزمایش انجام شد. سپس پس از اسپرم گیری مقداری از منی بعد از رقیق سازی و اضافه کردن مواد افزودنی در دمای ازت مایع قرار داده شدند(پس از یک ماه یخگشایی شدند و کیفیت، زنده مانی و یکپارچگی غشای اسپرم ها اندازه گیری شد.) و مقداری از آن نیز به مدت 72 ساعت در دمای سرد یخچال نگهداری شدند و کیفیت، زنده مانی و یکپارچگی غشای اسپرم ها در زمان های 0، 24، 48 و 72 اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده از نگهداری در دمای سرد یخچال نشان می دهد مکمل سازی جیره قوچ ها با کروم باعث افزایش معنی دار زنده مانی اسپرم ها در کل دوره آزمایش گردید(05/0P<). همانطور که نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد زنده مانی اسپرم در تیمار سلنیوم نسبت به تیمار شاهد بیشتر بود. همچنین مقایسه ترکیب تیماری در زمان 48 ساعت پس از نگهداری سرد اسپرم معنی دار بود (05/0>P) و زنده مانی اسپرم در تیمار سلنیوم و سلنیوم به همراه کروم نسبت به تیمار شاهد بیشتر بود. همچنین نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد مکمل سازی جیره با کروم و سلنیوم تاثیری بر تحرک کل اسپرم، حرکت پیشرونده، میزان جنبایی نوع A و همچنین فراسنجه های LIN، VSL، VCL، ALH، VAP، WOB، STR و BCF نداشت(05/0

جمعیت گوسفند در دامداری های کشور براساس نتایج رسمی مرکز آمار ایران در سال 1396 بیش از 40 میلیون راس در کشور بوده که بیشترین سهم از نظر تعداد نسبت به سایر دامها را به خود اختصاص داده است. این تعداد بیش از 5/2 برابر تعداد بز و بزغاله و 8 برابر تعداد گاو و گوساله در کشور است و این آمار اهمیت نگهداری و کنترل بیماری در گوسفندان را چندین برابر می کند. ﻗﺴﻤﺖ ﻋﻤﺪه ﺳﻮدﻣﻨﺪی ﭘـﺮورش ﮔﻮﺳـﻔﻨﺪ ﺑـﻪ ﺑـﺮه زاﻳﻲ ﻣﺮﺑﻮط اﺳـﺖ و ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ اﺧﺘﻼل در آن ﻣﻮﺟﺐ ﻛﺎﻫﺶ ﺳﻮد و ﺧﺴﺎرات اﻗﺘﺼﺎدی ﻣﻲﺷﻮد. آﮔﺎﻻﮐﺴﯽ ﯾﮏ ﺑﯿﻤﺎری واﮔﯿﺮدار در ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ و ﺑﺰ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺿﺎﯾﻌﺎت آن در ﭘﺴﺘﺎن، ﭼﺸﻢ و ﻣﻔﺎﺻﻞ دام ﻣﺒﺘﻼ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﺷﻮد. اﮔﺮ ﭼﻪ اﮐﺜﺮ محققین ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﺑﺰ را ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﻣﯽ داﻧﻨﺪ، اﻣﺎ در اﯾﺮان ﻣﯿﺶﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺑﺰﻫﺎ ﺑﻪ این ﺑﯿﻤﺎری ﻣﺒﺘﻼ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ﻋﺎﻣﻞ اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎری ﻣﺎﯾﮑﻮﭘﻼﺳﻤﺎ آﮔﺎﻻﮐﺘﯿﻪ است، ولی ﻋﻮاﻣﻞ دﯾﮕﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﯾﮑﻮﭘﻼﺳﻤﺎ ﻣﺎﯾﮑﻮﺋﯿﺪس، ﻣﺎﯾﮑﻮﭘﻼﺳﻤﺎ آرژﯾﻨﯿﻨﯽ، ﻣﺎﯾﮑﻮﭘﻼﺳﻤﺎ ﻣﺎﯾﮑﻮﺋﯿﺪس وارﯾﺘﻪ ﻣﺎﯾﮑﻮﺋﯿﺪس و ﻣﺎﯾﮑﻮﭘﻼﺳﻤﺎ ﭘﻮﺗﺮی ﻓﯿﺴﻨﺲ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻮاﻣﻞ ﺑﯿﻤﺎری ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ. در این مطالعه، 96 نمونه شیر گوسفند از 8 منطقه واقع در شهرستان دورود استان لرستان جمع آوری و برای انجام تست های آزمایشگاهی به دانشکده پیرادامپزشکی دانشگاه بوعلی سینا انتقال یافت. ابتدا با استفاده از تست ورم پستان کالیفرنیا (CMT) و شمارش سلول های سوماتیک (SCC)، احتمال وجود ورم پستان تحت بالینی مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه بعد از استخراج DNAی تام کل نمونه های شیر، شناسایی جنس مایکوپلاسما با استفاده از پرایمرهای اختصاصی با آزمون PCR انجام شد. نتایج مطالعه نشان داد که از نظر تست CMT، 62/15 درصد و SCC، 25 درصد نمونه های شیر با امتیاز بالا بودند. همچنین در شناسایی مایکوپلاسما به روش PCR ، 12/3 درصد نمونه ها آلودگی به مایکوپلاسما را نشان داد. نتایج این مطالعه نشان داد که PCR می تواند بعنوان یک روش سریع و دقیق در شناسایی مایکوپلاسما از نمونه های شیر استفاده شود. با توجه به اینکه این باکتری یکی از عوامل مهم ورم پستان واگیر بوده و احتمال گسترش آن در سطح گله وجود دارد توصیه می شود اقدامات پیشگیرانه و کنترلی مناسبی جهت مبارزه با عفونت مایکوپلاسمایی اتخاذ گردد.

مایکوپلاسماها باکتری های کوچک و فاقد دیواره سلولی هستند که عفونت های مختلفی را در حیوانات ایجاد می کنند .عفونت های مایکوپلاسمائی نشخوارکنندگان کوچک در بسیاری از کشورها به عنوان یک مسئله مهم مطرح است و سبب خسارت های اقتصادی فراوانی در صنعت دامداری می شود. هدف از مطالعه حاضر جستجوی مایکوپلاسما در نمونه های شیر گله های بز در شهرستان بروجرد بود. در این مطالعه، 96 نمونه شیر بز از 7 گله بز واقع در شهرستان بروجرد جمع-آوری و برای انجام تست های آزمایشگاهی به دانشکده پیرادامپزشکی دانشگاه بوعلی سینا انتقال یافت. ابتدا با استفاده از تست ورم پستان کالیفرنیا (CMT) و شمارش سلول های سوماتیک (SCC)، وضعیت ورم پستان تحت بالینی در دام ها مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه بعد از استخراج DNAی از مخزن های شیر، شناسایی باکتری های جنس مایکوپلاسما با استفاده از پرایمرهای اختصاصی با آزمون PCR انجام شد. در نهایت نتایج مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که از نظر آزمون های CMT و SCC به ترتیب 25/31 و 3/7 درصد از نمونه های شیر با امتیاز بالا بودند. همچنین در شناسایی مایکوپلاسما به روش PCR نیز، 2/5 درصد نمونه ها (5 نمونه شیر) به باکتری مایکوپلاسما آلوده بودند. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که PCR می تواند بعنوان یک روش سریع و اختصاصی در شناسایی مایکوپلاسما از نمونه های شیر به کار رود. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که عفونت ناشی از مایکوپلاسماها در گله های بز شهرستان بروجرد وجود دارد و بنابراین دامداران و مسئولان زیربط باید اقدامات مؤثری را جهت کنترل و یا پیشگیری از این عفونت ها انجام دهند.

پیروپلاسموزیس در تک سمی ها یک بیماری تک یاخته ای قابل انتقال از طریق کنه ها می باشد کهانتشار جهانی دارد. این بیماری توسط دو تک یاخته ی بابزیا کابالی و تیلریا اکویی شکل می گیرد. هدف از این مطالعه بررسی آلودگی به بابزیا کابالی و تیلریا اکویی در اسب و الاغ در استان همدان بود. نمونه ها از 7 روستا از خردادماه تا آبان ماه 1396و از تعداد 134رأس تک سمی شامل 52 رأس اسب و 82 رأس الاغ اخذ و پس از انتقال به آزمایشگاه گسترش های خونی تهیه شده با گیمسا رنگ آمیزی شد.DNA استخراج شده از هر نمونه خون در واکنش زنجیره ای پلیمر از چندگانه (PCRMultiplex) به منظور سنجش بابزیا کابالی و تیلریا اکوییمورداستفاده قرار گرفت. در بررسی گسترش های خونی رنگ آمیزی شده اجسام شبه پیروپلاسما در اسب از تعداد 52 نمونه، 11 مورد (15/21%) و 28مورد (85/53%) به ترتیب مشکوک به بابزیا کابالی و تیلریا اکویی دیده شد. و آلودگی هم زمان با دو گونه ی انگل در4 مورد (69/7%) از نمونه ها مشاهده شد. در الاغ از تعداد 82 نمونه، تعداد 18 مورد (95/21%) و 28 (15/34%) به ترتیب به بابزیا کابالی و تیلریا اکویی آلوده بودند و آلودگی هم زمان با دو گونه ی انگل در6 مورد (31/7%) از نمونه ها مشاهده شد.نتایج حاصل از PCRMultiplex نشان داد، در اسب تعداد 15 مورد (85/28%) و در الاغ نیز تعداد 25 مورد(49/30%) آلوده به تیلریا اکویی بودند .آلودگی به بابزیا کابالی در هیچ کدام از نمونه ها مشاهده نشد.براساس نتایج اینمطالعه،بیماریدربینتکسمی های استان همدان به صورتآندمیکوجود دارد. و کنترلموارد پیروپلاسموز ازنظربهداشتداموهم چنین خسارات اقتصادی ناشی از آن واهمیتآندرتجارتوحمل ونقلبین المللیاسب ها، الزامی می باشد.

هدف از این آزمایش بررسی اثر مکمل سلنیوم و کروم بر خصوصیات منی، متابولیسم گلوکز و برخی فراسنجه های خونی در قوچ های نژاد مهربان بود. تعداد 20 رأس قوچ بالغ 2- 4 ساله با میانگین وزنی44/10±75/69 کیلوگرم که از سلامت عمومی کامل برخوردار بودند به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم و به مدت 60 روز با تیمارهای آزمایشی تغذیه شدند. آزمایش بصورت طرح فاکتوریل 2×2 و در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار بود.تیمار ها شامل: 1- تیمار شاهد (فقط جیره پایه) 2- تیمار سلنیوم (جیره پایه بعلاوه 6/0 میلی گرم سلنیوم به ازاء هر رأس قوچ در روز) 3-تیمار کروم ( جیره پایه بعلاوه 1 میلی گرم کروم به ازاء هر رأس قوچ در روز) 4- تیمار کروم به همراه سلنیوم (جیره پایه بعلاوه 6/0 میلی گرم سلنیوم و 1 میلی گرم کروم به ازاء هر رأس قوچ در روز) بود. خوراک دهی هر روز در دو وعده صبح و بعد از ظهر انجام می شد. خصوصیات کیفی (حجم انزال و غلظت اسپرم) و کمی (تعداد اسپرم، مورفولوژی اسپرم، سلامت غشاء اسپرم و زنده مانی اسپرم) منی قوچ ها در 6 هفته پایانی آزمایش ارزیابی شد. در روز های 30 و 60 آزمایش قبل از نوبت خوراکدهی صبح از طریق سیاهرگ وداج خونگیری صورت گرفت. برخی فراسنجه های خونی مانند غلظت عناصر معدنی (کلسیم، فسفر، آهن، روی و مس)، برخی فراسنجه های متابولیکی و هماتولوژی ، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل و غلظت مالون دی آلدهید پلاسمای خون اندازه گیری شد. در پایان آزمایش، از هر تیمار 4 رأس قوچ برای آزمون تحمل گلوکز انتخاب و به ازاء هر کیلوگرم وزن زنده 5/0 میلی لیتر دکستروز 50% به داخل ورید وداج تزریق و در زمان های 5، 10، 15، 20، 25، 30، 45، 60، 90، 150، 180 دقیقه بعد خونگیری شد. سپس نرخ زدودگی گلوکز از پلاسما، زمان رسیدن به نصف و سطح زیر منحنی محاسبه شد. نتایج حاصل نشان داد مکمل کروم و سلنیوم بر خصوصیات بیضه ها، غلظت اسپرم، تعداد اسپرم و خصوصیات حرکتی اسپرم در کل دوره آزمایش تاثیری نداشت. حجم انزال، زنده مانی اسپرم، سلامت غشاء اسپرم و میل جنسی قوچ ها در تیمار دریافت کننده کروم به طور معنی داری نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت (05/0>P). همچنین میزان ناهنجاری کل در تیمار کروم نسبت به تیمار شاهد به طور معنی داری کاهش یافت (05/0>P). مکمل سلنیوم باعث افزایش سلامت غشاء اسپرم و کاهش ناهنجاری کل اسپرم ها نسبت به تیمار شاهد شد (05/0>P). غلظ

ورم پستان به التهاب بافت پستان که به دلایل مختلفی ایجاد می گردد، گفته می شود. ورم پستان بیشتر توسط میکروارگانیسم ها بخصوص باکتری ها که از طریق انتهای نوک پستان وارد بافت پستان شده و ایجاد عفونت می کنند بوجود می-آید. این بیماری در سراسر جهان به صنعت دامپروری و به تولید کنندگان لبنی خسارات فراوانی وارد می کند و به همین دلیل یکی از بیمارهای مهم در گاوهای شیری بشمار می رود. هر اندازه که ورم پستان مسری در گله ها بیشتر کنترل شود اهمیت ورم پستان محیطی افزایش می یابد. به دلیل اینکه یکی از پاتوژن های مهم دخیل در ورم پستان محیطی، کلی فرم ها می باشند، مطالعه حاضر با هدف شناسایی این گروه از باکتری ها از نمونه های شیر گاوهای مبتلا به ورم پستان بالینی در گاوداری های صنعتی شهرستان همدان انجام شد. بدین منظور تعداد 130 نمونه شیر از گاوهای مبتلا به ورم پستان بالینی در طی یک دوره یک ساله و در فصول مختلف سال1395-1396 جمع آوری گردید. دو آزمون شمارش سلول های سوماتیک (SCC) و تست ورم پستان کالیفرنیا (CMT) بر روی تمام نمونه ها انجام شد، سپس با استفاده از کشت بر روی محیط های مک کانکی آگار و بلادآگار و با استفاده از تست های بیوشیمیایی، باکتری های مشکوک به کلی فرم شناسایی و برای تایید نهایی آنها از آزمونPCR استفاده شد. در این مطالعه برحسب جنس جدایه های بدست آمده از PCRهای مختلف استفاده گردید، همچنین این جدایه ها از نظر حساسیت آنتی-بیوتیکی به صورت فنوتیپی با استفاده از روش دیسک دیفیوژن مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج این مطالعه نشان داد که از مجموع 130 نمونه شیر 62 نمونه (69/47%) دارای امتیاز بالا در آزمون CMT و 62 نمونه شیر (69/47%) در آزمون SCC دارای امتیاز بالایی بودند. نتیجه آزمون آماری نشان داد که میزان همبستگی بین نتایج این دو آزمون (05/0 > P , 529/ r =) می باشد. از 130 نمونه شیر اخذ شده 61 مورد، هویت باکتری های جدا شده به عنوان کلی فرم مورد تایید قرار گرفت، که از این میزان، 54 جدایه به عنوان اشریشیا کلی، 5 نمونه تحت عنوان کلبسیلا پنومونیه و 2 مورد به عنوان انتروباکتر آئروژنز شناسایی شد. نتایج مربوط به حساسیت آنتی بیوتیکی حاکی از آن بود که بیشترین میزان مقاومت (100%) مربوط به آنتی بیوتیک های لینکومایسین، اریترومایسین، اگزاسیلین و تایلوزین می باشد. و جنتاماسین با مقاومت (63/1%) موثرترین آنتی

کوکسیلا بورنتی عامل مسبب تب کیو در انسان و حیوانات است. گاو، گوسفند و بز مخازن اصلی عفونت برای انسان می باشند. حیوانات آلوده تعداد بسیار زیادی باکتری را در ادرار، مدفوع، شیر، جفت و مایعات جنینی دفع می کنند. عفونت از طریق استنشاق آئروسل های آلوده یا خوردن شیر خام و محصولات لبنی تازه در انسان و حیوانات گزارش شده است. هدف از این مطالعه تشخیص کوکسیلا بورنتی (عامل تب کیو) در شیر مخزن گاوداری های صنعتی استان همدان با استفاده از تکنیک PCR است. در مطالعه حاضر در طول سال 1394، 125 نمونه شیر برای تشخیص کوکسیلا بورنتی با روش Trans PCR (با استفاده از پرایمرهای Trans 1و Trans 2) مورد آزمایش قرار گرفت. حضور مولکولی ژنوم باکتری کوکسیلا بورنتی در مجموع در9 نمونه شیر(2/7%) شناسایی شد که 64/9% از 83 نمونه مربوط به فصول گرم سال و 38/2% از 42 نمونه مربوط به فصول سرد سال بود. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که باکتری کوکسیلا بورنتی به عنوان عامل بیماری تب کیو در شیر گاوداری های صنعتی استان همدان شیوع نسبتا قابل توجهی دارد و می بایست اقدامات پیشگیرانه ای برای کنترل بیماری توسط مسئولین صورت گیرد.

چکیده بابزیوز یکی از بیماریهای مهم تک یاخته ای خونی منتقله از راه کنه می باشد که در نشخوار کنندگان اهلی و وحشی و تک سمیها در اغلب نواحی جهان شایع است و در اروپا، آفریقا و آسیا انتشار دارد. در ایران هم بابزیوز گوسفندی، ناشی از بابزیا اویس و بابزیا موتازی بوده و در برخی موارد ناشی از آلودگی مضاعف هر دو تک یاخته می باشد و از طرفی وضعیت گله داری در ایران به نحوی است که چرای اکثریت گوسفندان در مراتع انجام می پذیرد و همین امر باعث میشود که بابزیوز در بین گوسفندان شایعتر بوده و پراکنش ان در سطح کشور وسیع می باشد. این مطالعه در طی فصل فعالیت کنه از تابستان تا پاییز 1393 در کشتارگاه استان همدان انجام شد. هدف از انجام این مطالعه تعیین گونه های بابزیای گوسفندی با استفاده از دو روش میکروسکوپی و بیولوژی مولکولی بود. تعداد 186 نمونه خون از ورید وداج گوسفندان به صورت تصادفی جمع آوری گردید. پس از تهیه گسترش خون از هر نمونه، میزان 5/2 میلی لیتر خون حیوان را به 3 میلی لیتر اتانول70درجه اضافه شده و نمونه ها جهت انجام آزمایشات مورد نظر، در زنجیره سرد به آزمایشگاه انگل شناسی دانشکده پیرادامپزشکی دانشگاه بوعلی سینا همدان منتقل گردید. گسترشهای خونی در متانول، فیکس شده و جهت تعیین حضور انگل تک یاخته ای، با گیمسا رنگ آمیزی شدند و با میکروسکوپ نوری و روغن ایمرسیون مورد بررسی قرار گرفت. سپس به منظور تأیید گونه های بابزیا در نمونه خونهای جمع آوری شده از تکنیک های PCR و Semi nested-PCR استفاده گردید. براساس مشاهدات میکروسکوپی بر روی 175 گسترش خون، تعداد(57/44%)78 آلوده به بابزیا، تعداد (4/7%)13 آلوده به تیلریا و تعداد (7/13%)24 آلودگی مشترک بابزیا-تیلریا تشخیص داده شدند. سپس از تعدا 175 نمونه خون، با روش PCR و Semi nested-PCR تعداد (2/10%)18 آلوده به تیلریا و تعداد (71/9%)17 آلوده به بابزیا اویس گزارش شد. طبق نتایج Semi nested-PCR محصول PCR با پرایمر اختصاصی بابزیا موتازی تکثیر نشد و فقط با پرایمر اختصاصی بابزیا اویس که دارای باند bp186 بود واکنش نشان داد.در بررسیهای آماری بعد از گزارش نتایج ، حساسیت و ویژگی روش میکروسکوپی نسبت به روش مولکولی به ترتیب 8/62% و 8/68% می باشد. و میتوان نتیجه گرفت که در روش میکروسکوپی، پلی مورفیسم در مورد بابزیا اویس وجود دارد که سبب اشتباه در تشخیص افتراقی بابزیا